ให้เหนื่อยเท่าไรได้นอนก็หายไม่บ่น
แต่เรื่องความจนนอนกี่คืนมันก็ไม่หาย
ผ่านเดือนผ่านวันเหมือนมันจะผ่านไม่ได้
ที่ยังหายใจเพราะรู้ว่ายังมีเธอ
บากบั่นทำงานทุกวันไม่เคยแหนงหน่าย
โดดเดี่ยวเพียงกายหัวใจมั่นคงเสมอ
จะไกลแค่ไหนจุดหมายนั้นต้องมีเธอ
ข้างทางจะไม่พลั้งเผลอ เพราะรู้ว่ามีคนรอ
เหนื่อยแค่กาย มันคงจะไม่เท่าไร
แต่ที่หัวใจก็มีบางทีที่ท้อ
เมื่อมองมือถือก็พร้อมที่จะสู้ต่อ
รูปคนที่อยู่หน้าจอ คนนี้นี่คือแรงใจ
ก่อนข่มตานอนเคยถอนหายใจทุกที
แต่มาวันนี้มองบนจอความท้อก็หาย
สักวันเถอะหนา บนฟ้าคงจะเห็นใจ
จุดหมายที่เคยตั้งไว้ จะไปพร้อมคนที่รอ
เหนื่อยแค่กาย มันคงจะไม่เท่าไร
แต่ที่หัวใจก็มีบางทีที่ท้อ
เมื่อมองมือถือก็พร้อมที่จะสู้ต่อ
รูปคนที่อยู่หน้าจอ คนนี้นี่คือแรงใจ
ก่อนข่มตานอนเคยถอนหายใจทุกที
แต่มาวันนี้มองบนจอความท้อก็หาย
สักวันเถอะหนา บนฟ้าคงจะเห็นใจ
จุดหมายที่เคยตั้งไว้ จะไปพร้อมคนที่รอ
สักวันเถอะหนา บนฟ้าคงจะเห็นใจ
จุดหมายที่เคยตั้งไว้ จะไปพร้อมคนในจอ