ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้เมื่อไรที่ชีวิตฉันจะดีสักที
ไม่ต้องเงียบเหงาอย่างนี้
ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้ว่ามรสุมนี้มันจะผ่านพ้นไปเสียที
เจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกิน
ไม่โทษใคร ไม่ได้โทษฟ้าดิน
ที่ฉันเดียวดายอ้างว้าง โทษตัวเอง ต้องโทษตัวเอง
ที่ทําผิดจนต้องทําให้เธอจากไปครั้งนี้
จะมีชีวิตยังไง เมื่อไม่มีใครตรงนี้สักคน
จะเดินไปยังไง อยู่ไปยังไง เมื่อไม่มีเธอ
นี่คือการเดินทางสู่อันตราย สู่มหันตภัยเลวร้าย
ฉันจะมีชีวิตต่อไปยังไง ฉันจะมีชีวิตนี้ไปเพื่อใคร
ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้เมื่อไรที่ฉันจะลุกขึ้นได้สักที
มันเหมือนคนใจสลาย
ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้ว่านานแค่ไหนนํ้าตาฉันมันจะแห้งหายไป
โดดเดี่ยวเดียวดายเหลือเกิน
อยากให้รู้ อยากให้รู้เหลือเกิน ว่าฉันเสียใจแค่ไหน
โทษตัวเองต้องโทษตัวเอง
ที่ทําผิดจนต้องทําให้เธอจากไปครั้งนี้
จะมีชีวิตยังไง เมื่อไม่มีใครตรงนี้สักคน
จะเดินไปยังไง อยู่ไปยังไง เมื่อไม่มีเธอ
นี่คือการเดินทางสู่อันตราย สู่มหันตภัยเลวร้าย
ฉันจะมีชีวิตต่อไปยังไง ฉันจะมีชีวิตนี้ไปเพื่อใคร
ฉันจะมีลมหายใจ…หายใจไปทําไม