เหมือนยืนคนละมุมเหมือนเดินคนละทาง
เรานั้นคิดกันไปคนละอย่าง
เหมือนคนที่ไม่รู้จักกัน
เธอที่ยืนตรงนี้ ไม่ใช่เธอคนเดิมคนนั้น
ไม่เหมือนคนที่รักกัน ไม่รับไม่ฟังอะไร...
ทำได้แค่อดทน นับจากหนึ่งถึงพัน
เธอไม่มาเป็นฉัน คงไม่เข้าใจ…
ยังมีกันและกัน หรือว่ามันไม่ใช่
ฉันรักเธอหมดใจ
แต่เธอรักกันอยู่ไหม แค่อยากรู้…
วันนี้คนที่มันคุ้นเคย
เป็นเหมือนคนไม่เคยคุ้นเลย
มันทรมานเหลือเกินใจเอย
ทำเหมือนเธอไม่เคยมีฉันอยู่…
คนคุ้นเคยเหมือนลืมแล้วเลย
ดังรักเลือนไม่ลงไม่แลเหลียวดู
ถ้าวันนึงหายไป ฉันไม่อยู่
เธอก็คงไม่รู้ว่าตาย…
เหมือนเป็นคนไม่มีตัวตนไม่สำคัญ
เธอละเลยให้รออยู่ทุกวัน
สัญญากันไว้ไร้ความหมาย
เธอที่ยืนตรงนี้ ไม่ใช่เธอคนเดิมใช่ไหม
ที่เคยฝากชีวิตไป ไม่รู้เป็นใครจริงๆ…