ละมุนงามหลาย ผิวนวลตาคม
กลิ่นเจ้าเมื่อได้ดมดั่งดวงจำปา
ละมุนจริงใจ คือสำเนียงภาษา
ดีใจที่อ้ายได้มา มาพบพ้อเจ้า
แม่น้ำโขงคั่นเฮาไว้ แต่บ่เคยกั้นใจ
ให้ใจสองเฮาได้คึดฮอดกัน
แววตาเจ้านั้น อ้ายยังจำสัมพันธ์
อยู่เมืองเวียงจันทน์ ท่ามกลางประตูไซ
อยากไปเยี่ยมยาม ถามว่า สำบายดีบ่
อ้ายคนบ่หล่อ อยากสิไปถามไถ่
ให้เจ้าไขหัวใจฮับฮักอ้ายแน่
หอมรัญจวน กลิ่นนวลน้องนาง
แววตาหวาน อ้ายซวนซื่นซม
อยากกอดน้องนาง เอวบางตากลม
อ้ายหลงซื่นซม น้องคำนาง
ตกแลงยามค่ำ เหลี่ยวเบิ่งตะเว็น
คึดฮอดบ่ว่างเว้น คึดพ้อลายซิ่นคนงาม
จิบเบยลาว คืนนั้น มื้อที่เจ้าเคียงข้าง
อยากให้นิยามว่าน้องนางนุ่มนวล
หอมรัญจวน กลิ่นนวลน้องนาง
แววตาหวาน อ้ายซวนซื่นซม
อยากกอดน้องนาง เอวบางตากลม
อ้ายหลงซื่นซม น้องคำนาง
อ้ายหลงซื่นซม น้องนาง นุ่มนวล
อ้ายหลงซื่นซม น้องนาง นุ่มนวล
