มีเทียบเชิญมาบอกให้ทุกสำนักไปร่วมงานชุมนุมชาวยุทธ์
ขอบคุณทุกท่านที่ต่างก็มา ก็เป็นที่ได้รู้ว่าจอมมารได้กลับมาแล้ว
บัดนี้มันเคลื่อนพลมารขาวดำ ยุทธจักรดูระส่ำทางรอดยังไม่มีแวว
จอมยุทธ์ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน จอมโจรก็พึ่งไม่ได้วันๆทานแต่อมยิ้ม
เรานั้นต้องหาผู้นำบู๊ลิ้ม ต้องจัดการประลองใครชนะได้เป็นผู้นำ
คนแต่ละพรรคต่างก็อยากเป็นผู้นำ ทำทุกทาง ลงร่วมประลองลงไปกองร้องครวญคราง จนมีเสียงลอยมา
* เหมือนกิ่งไม้ที่มีเพียงก้านเดียวย่อมหักทิ้งง่ายดาย
แม้กิ่งไม้หากมัดไว้รวมกันย่อมหักทิ้งไม่ได้
ศัตรูแท้จริงใช่อยู่ที่ไหน แฝงตัวอยู่ในหัวใจส่วนลึกของเราทั้งนั้น
แก่งแย่งแล้วคอยจะแตกแยกกัน คล้ายเราปล่อยให้พวกมารเข้ามาเพ่นพ่านในใจ
คนแต่ละพรรคอันที่จริงพวกเดียวกัน แล้วทำไม ไม่ลองคลายทุกข์ให้ความรักในหัวใจ ให้ส่งเสียงลอยไป
( * )
ยามมีสุขร่วมเสพ ยามมีทุกข์ร่วมต้าน จะชาวยุทธ์ หรือชาวบ้าน
จะข้าน้อย หรือขุนนาง ศึกภายนอก มารุกราน เรายังจะ มัวมาก่อ ศึกภายใน เพื่ออะไร
( * , * )
