บ่ว่าสิผ่านมาอีกพันปี อ้ายกะยังสิรอคนดี
แม่รัตนาวดี ผู้งามเลิศล้ำกว่าไผ
องค์นาคินผู้เป็นที่รัก สิฮักน้องจนฮอดมื้อตาย
ชนชั้นต่างจังใด๋บ่อาจทำลายกีดกันฮักเฮา
ลมหายใจใกล้สิดับสิ้น ขอฮักยุพินบ่เคยลืมไล
ขออธิษฐานบ่ว่าชาติใด๋ กะสิฮักน้อง
ขอยึดมั่นใจฮัก สิฮักแต่เจ้าผู้เดียว
สิรอแค่น้องคนเดียว บ่แลบ่เหลียว เบิ่งไผ
อ้ายขอสัญญาให้ฟ้าลงโทษกะได้
สิฮักบ่มีเสื่อมคลาย
จากใจขององค์นาคินที่ฮักรัตนาวดี
คงเป็นกรรมแต่ชาติปางก่อน เฮ็ดให้เฮาบ่ได้พ้อกัน
คงเป็นลิขิตสวรรค์ เฮ็ดให้ฮักมีแต่น้ำตา
แต่ว่าอ้ายกะยังสิฮัก และโตอ้ายกะยังสิรอ
สิตามหาเจ้าจนพ้อและเฮ็ดให้ฮักอีกครั้ง
ลมหายใจใกล้สิดับสิ้น ขอฮักยุพินบ่เคยลืมไล
ขออธิษฐานบ่ว่าชาติใด๋ กะสิฮักน้อง
ขอยึดมั่นใจฮัก สิฮักแต่เจ้าผู้เดียว
สิรอแค่น้องคนเดียว บ่แลบ่เหลียวเบิ่งไผ
อ้ายขอสัญญาให้ฟ้าลงโทษกะได้
สิฮักบ่มีเสื่อมคลาย
จากใจขององค์นาคินที่ฮักรัตนาวดี
ชาตินี้ถ้าได้พ้อกันขอให้สมหวัง
ให้ฮักกันจนสิ้นลมหายใจ
