เลี้ยงลูกสองคนพ่อทนลำบาก
เมียป๋าหนีไปไกลจาก ทุกข์ยากพ่อทนเลี้ยงดู
กล่อมลูกให้นอน พ่อลูกอ่อนน้ำตาไหลพลู
เมียป๋าแลนนำชายชู้ บ่เอ็นดูลูกน้อยสองคน
กัดกล้อนเหลือกินได้ยินเมียเว่า
ครองความฮักสองเฮา เลี้ยงลูกเต้าสู้ความยากจน
บ่เป็นคือเว่าป๋าผัวเก่าทิ้งลูกของตน
บ่อายฟ้าดินผู้คน บ่สนคำคนนินทา
ไปทำงาน เมียเลยแลนนำเขาจ้อย
บ่คิดเห็นหน้าลูกน้อย สองเฮายังไร้เดียงสา
เคยแลนลัดแม่ลัดพ่อยามเลิกงานมา
ได้ยินเสียงลูกถามหา พ่อจ๋าแม่หนูอยู่ไหน
กอดลูกคนโต โอ๋ลูกคนน้อย
เป็นพ่อลูกอ่อนใจลอบ นั่งหงอยอัดอั้นตันใจ
ลูกร้องหาแม่ กระจองอแงกันใหญ่
ลูกจ๋าพ่อจะขาดใจ แม่ทิ้งเจ้าไปลูกยังมีพ่อ
ไปทำงาน เมียเลยแลนนำเขาจ้อย
บ่คิดเห็นหน้าลูกน้อย สองเฮายังไร้เดียงสา
เคยแลนลัดแม่ลัดพ่อยามเลิกงานมา
ได้ยินเสียงลูกถามหา พ่อจ๋าแม่หนูอยู่ไหน
กอดลูกคนโต โอ๋ลูกคนน้อย
เป็นพ่อลูกอ่อนใจลอบ นั่งหงอยอัดอั้นตันใจ
ลูกร้องหาแม่ กระจองอแงกันใหญ่
ลูกจ๋าพ่อจะขาดใจ แม่ทิ้งเจ้าไปลูกยังมีพ่อ