บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนนา
บ่ดนดอกเด้ออิแม่สิฟ้าวเอาใบปริญญา
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนหา.. กลับบ้าน..
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อละลูกสิอ่วยคืนนา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อสิหอบเงินไปหา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อ….. คิดฮอด.. ทางบ้านเฮา
พอก้าวหย่างออกจากบ้านเข้าสู่เมืองศรีวิไลหลวง
ห่อปลาแดกแก่วกับมักบ่วง เข้าสู่เมืองหลวงศรีวิไล
เด็กน้อยผู้หนึ่งตาดำๆ ออกมาสร้างฝันให้คุณยาย
สิได้มีบ้านหลังใหม่เฮือนใหญ่เฮือนโต
ให้สวดมนต์ก่อนนอน จำได้ทุกคำที่เพิ่นสอน
ชีวิตคนเฮาบ่แน่นอน สิตายสิยังกะบ่ฮู้
สู้ต่อไปเด้อหล่าพ่อแม่เพิ่นยังถ่าอยู่
ให้ตั้งใจเรียนเพียรฮู้แล้วฟ้าวกลับบ้านเฮา
โอ้ว… โอ่ฮะโอฮะโอ โอ้ว… โอ่ฮะโอฮะโอ โอ
(มาเด้อขวัญเอ๊ย)
(ซ้ำ * )
พอเข้าสังคมใหม่ทุกอย่างกะเริ่มเปลี่ยนไป
จากทุกอย่างบ่เคยฮู้ทุกอย่างกะเริ่มสงสัย
คนเฮามันฮู้หน้า แต่ว่าบ่ฮู้ใจ
กลับกลายเป็นสังคมที่โคตรสิอันตราย
ให้เจ้าพนมมือขึ้น10นิ้วใส่หัว
อย่าให้มีแนวซั่วๆให้ลูกหลานปลอดภัย
อดเอาก่อนเด้อ ล่ะอดเอาก่อนเด้อยาย
ล่ะลูกสิฟ้าวกลับไป.. สร้างเฮือนหลังใหม่ให้เจ้าอยู่
โอ้ว… โอ่ฮะโอฮะโอ โอ่ฮะโอฮะโอ โอ
(มาเด้อขวัญเอ๊ย)
* บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนนา
บ่ดนดอกเด้ออิแม่สิฟ้าวเอาใบปริญญา
บ่ดนดอกเด้ออิพ่อละลูกสิอ่วยคืนหา.. กลับบ้าน..
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อละลูกสิอ่วยคืนนา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อสิหอบเงินไปหา
ให้ถ่าลูกก่อนเด้อ….. คิดฮอด..
(ทางบ้านเฮา)
(ซ้ำ ** )
เอ่อเออ …. โอ้ย คิดฮอด บ้านเฮา