รู้และรับความจริง
วันนี้ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไป
พยายามเข้าใจ ทั้งๆที่ทำมันไม่ได้
รักกันมาตั้งนาน
และแล้วทุกอย่างกลับเลือนหาย
คนจะไป ยังไงก็คงจะห้ามกันไม่ได้
ไม่ใช่ไม่รั้ง..ถ้าเธอยอมฟังได้ไหม
ไม่ใช่ไม่รัก..เท่าไรก็ทำให้ได้
ไม่ใช่ไม่รู้...ว่าเขารอเธออยู่ใช่ไหม
ก็จะให้ทำยังไง...
ไม่ได้บังคับ ทั้งที่ไม่อยากให้ไป
ไม่เข้าไปขวาง เหมือนไม่มีแรงเคลื่อนไหว
อยากจะฉุดรั้ง อ้อนวอนแทบเป็นแทบตาย
ขอร้องไม่ให้ไป แต่ไม่มีโอกาส
คงไม่บังคับใจ สุดท้ายเธอก็ไปอยู่ดี
(เจ็บให้ตายเธอก็ไปอยู่ดี)
คำพูดเป็นพันๆ
ดูเหมือนทุกอย่างหมดความหมาย
กลืนลงไปไม่เข้า จะคายออกมาก็ไม่ได้
ยิ้มรับความเย็นชา ที่เธอให้มาวันสุดท้าย
รอเธอเดินจากลา น้ำตาก็ค่อยๆรินไหล