จับมือฉันไว้ให้นานนาน
โอบกอดฉันไว้ให้นานนาน
อยู่กันแบบนี้ไปนานนาน
จับมือฉันไว้ให้นานนาน
โอบกอดฉันไว้ให้นานนาน
อยู่กันแบบนี้ไปนานนาน
ฉันไม่เคยเข้าใจ ความรัก
แต่เมื่อได้มีเธอที่ ตรงนี้
เป็นดั่งบทกวีที่ช่างสวยงาม
อ่านเพียงแค่ครั้งเดียว
เปลี่ยนฉันไปตลอดกาล
ก่อนจะเข้านอนนั่งวอนขอจันทร์
ให้ในทุกวันมีเธออยู่เคียงข้างกัน
ขอแค่มีเธอกุมมือฉันไปด้วยกันจะได้ไหม
หากในทุกวัน ได้ตื่นมาข้างกัน
มีเธอและฉันนอนโอบกอบกอดกันและกัน
ฉันนั้นก็ไม่ต้องการใครแค่ได้มีเธออย่างนี้
แค่เธออยู่ อยู่กันตรงนี้เรื่อยไปได้ไหม
หากราตรีนี้ไม่มีดาว
เจอฝนและลมหนาวแม้ปวดร้าวสักแค่ไหน
แต่แค่เธออยู่กับฉันนานนานได้ไหม
ไม่เคยอ้อนวอนใคร สักครั้ง
แต่เมื่อได้มีเธอข้าง เคียงกัน
อ้อนวอนกี่หมื่นครั้งฉันก็ยอมเธอ
เพราะว่าที่ตรงนี้จะเป็นของเธอนานเรื่อยไป
ก่อนจะเข้านอนนั่งวอนขอจันทร์
ให้ในทุกวันมีเธออยู่เคียงข้างกัน
ขอแค่มีเธอกุมมือฉันไปด้วยกันจะได้ไหม
หากในทุกวัน ได้ตื่นมาข้างกัน
มีเธอและฉันนอนโอบกอบกอดกันและกัน
ฉันนั้นก็ไม่ต้องการใครแค่ได้มีเธออย่างนี้
แค่เธออยู่ อยู่กันตรงนี้เรื่อยไปได้ไหม
หากราตรีนี้ไม่มีดาว
เจอฝนและลมหนาวแม้ปวดร้าวสักแค่ไหน
แต่แค่เธออยู่กับฉันนานนานได้ไหม
จับมือฉันไว้ให้นานนาน โอบกอดฉันไว้ให้นานนาน
อยู่กันแบบนี้ไปนานนาน
จับมือฉันไว้ให้นานนาน โอบกอดฉันไว้ให้นานนาน
อยู่กันแบบนี้ไปนานนาน
แค่เธออยู่ อยู่กันตรงนี้เรื่อยไปได้ไหม
หากราตรีนี้ไม่มีดาว
เจอฝนและลมหนาวแม้ปวดร้าวสักแค่ไหน
แต่แค่เธออยู่กับฉันนานนานได้ไหม
แค่เธออยู่ อยู่กันตรงนี้เรื่อยไปได้ไหม
หากราตรีนี้ไม่มีดาว
เจอฝนและลมหนาวแม้ปวดร้าวสักแค่ไหน
แต่แค่เธออยู่กับฉันนานนานได้ไหม
ขอแค่เธออยู่กับฉันตรงนี้จะได้ไหม
ขอแค่เธออยู่กับฉันตรงนี้ไปนานนาน