เริ่มตั้งแต่ตอนนั้น
พิพิธภัณฑ์หนึ่ง
ตาเธอจับจ้องมอง
ภาพที่งดงาม
ราวกับตกอยู่ในภวังค์
เหมือนกันกับตัวฉัน
ภาพเธอช่างเกินจริง
ไม่อาจเชื่อสายตา ใครสรรค์สร้างเธอ
หรือฉันเองอยู่ในภวังค์
เป็นฉันเองใช่ไหม ที่เพ้อ เผลอใจ
หลงลงรักเธอ แต่กลัว กลัวเธอจะไม่สน
เป็นฉันเองได้ไหม แกล้งเบลอ เผลอไป
หลงรับรักเรา แค่กลัว กลัวเธอจะเดินหนีไป
หรือเธอแค่ภาพฝัน
โรแมนติกเหมือนจริง
ฉันแทบไม่อาจละสายตา
แม้ว่าเธอไม่หันมา
กลัว กลัวจะผิดหวัง
เป็นฉันเองใช่ไหม ที่เพ้อ เผลอใจ
หลงลงรักเธอ แต่กลัว กลัวเธอจะไม่สน
เป็นฉันเองได้ไหม แกล้งเบลอ เผลอไป
หลงรับรักเรา แค่กลัว
เป็นฉันเองใช่ไหม ที่เพ้อ เผลอใจ
หลงลงรักเธอ แต่กลัว กลัวเธอจะไม่สน
เป็นฉันเองได้ไหม แกล้งเบลอ เผลอไป
หลงรับรักเรา แค่กลัว กลัวเธอจะเดินหนีไป
