กว่าจะรู้ตัวก็สายเกินไป
ในตอนนั้นไม่ได้แปลกใจ
ว่าที่ฉันทำไม่ดียังไง
ทุกวันที่ร้องไห้เพราะยังไม่ลืม เธอไป
มองยังที่มีเธอข้างกาย
พอไม่มีเธอไม่มีความหมาย
เป็นล้านในใจถ้าพูดออกไปก็ไม่รับรู้
ที่เหลือไว้อยู่ คือความคิดถึงที่ไม่จางออกไป
ถ้าเป็นตอนนั้น ฉันจะขอให้เธอไม่ไป
และจะใช้เวลาให้นาน ไม่ทำ
ให้เธอต้องเสียใจ
ถ้าในวันนี้ เราทั้งสองพบกันใหม่
ยังยืนยันกับใจเสมอไม่เปลี่ยน
ถ้ามีโอกาศได้พบ จะไม่ ปล่อยไป
แค่ได้เห็นเธอกับเขาฉันควรยินดี
แต่จะให้ฉันทำได้ตอนนี้
คงเป็นเรื่องที่ลำบากเหลือเกิน
ฉันผิดก็รู้ตัวไม่อาจจะย้อนคืนมา
ให้เธอนั้นก้าวเดินไปก่อนนะ
ฉันคงจะใช้เวลาอีกนาน
เป็นล้านในใจถ้าพูดออกไปก็ไม่รับรู้
ที่เหลือไว้อยู่ คือความคิดถึงที่ไม่หายไป
ถ้าเป็นตอนนั้น ฉันจะขอให้เธอไม่ไป
และจะใช้เวลาให้นาน ไม่ทำ
ให้เธอต้องเสียใจ
ถ้าในวันนี้ เราทั้งสองพบกันใหม่
ยังยืนยันกับใจเสมอไม่เปลี่ยน
ถ้ามีโอกาศได้พบ จะไม่ ปล่อยไป
ถ้าเป็นตอนนั้น ฉันจะขอให้เธอไม่ไป
และจะใช้เวลาให้นาน ไม่ทำ
ให้เธอต้องเสียใจ
ถ้าในวันนี้ เราทั้งสองพบกันใหม่
ยังยืนยันกับใจเสมอไม่เปลี่ยน
ต่อให้ได้มีโอกาศได้เจอ เธอก็ลาไกล
