น้อยใจในโชคชะตา
เกิดมาคือจนแท้น้อ
บ่ได้มีเงินทอง มากองให้ใช้
สุขสบาย คือจังกับเขา
วาสนาได้กินแต่ข้าวจี่
สิให้ดีกะโฮยเกลือจักหน่อย
บ่เคยมีดอกเด้อคำว่าลาภลอย
ดีสุดก็ลาบก้อยท่อนั้น
เหลียวเบิ่งฟ้า คือจังบ่เข้าใจ
จักเวรกรรมอันได๋ละน้อ
เฮ็ดงานเช้าค่ำ ตากแดดจนโตดำ
ส่ำนี่กะยังบ่พอ
เหลือใจเด้ ชีวิตเจ้าของ
คือลำบากยากตายมันแท้
คิดฮอดอีพ่อ อยากกอดอีแม่
ลูกสิสู้หรือว่าสิถอยดี
เกิดเป็นคนต้องทนเอาเด้อหล่า
คำแม่ว่ายังจำได้ดี
แต่มื้อนี่ลูกบ่ไหวแล้ว
สิแอ่วคืนเมือบ้านละเด้อเฮา
คิดฮอดเจ้าหลายเด้อ อีเเม่
กว่าสิได้ กินข้าวมือนึง
ต้องนั่งเบิ่งเงินในกระเป๋า
เหงือเงินอยู่ส่ำนี่ บ่พอซื้อฮอดเหล้าขาว
อยากเมายังเฮ็ดบ่ได้
เหลียวเบิ่งฟ้า คือจังบ่เข้าใจ
จักเวรกรรมอันได๋ละน้อ
เฮ็ดงานเช้าค่ำ ตากแดดจนโตดำ
ส่ำนี่กะยังบ่พอ
เหลือใจเด้ ชีวิตเจ้าของ
คือลำบากยากตายมันแท้
คิดฮอดอีพ่อ อยากกอดอีแม่
ลูกสิสู้หรือว่าสิถอยดี
เกิดเป็นคนต้องทนเอาเด้อหล่า
คำแม่ว่ายังจำได้ดี
แต่มื้อนี่ลูกบ่ไหวแล้ว
สิแอ่วคืนเมือบ้านละเด้อเฮา
คิดฮอดเจ้าหลายเด้อ อีเเม่
เหลียวเบิ่งฟ้า คือจังบ่เข้าใจ
จักเวรกรรมอันได๋ละน้อ
เฮ็ดงานเช้าค่ำ ตากแดดจนโตดำ
ส่ำนี่กะยังบ่พอ
เหลือใจเด้ ชีวิตเจ้าของ
คือลำบากยากตายมันแท้
คิดฮอดอีพ่อ อยากกอดอีแม่
ลูกสิสู้หรือว่าสิถอยดี
เกิดเป็นคนต้องทนเอาเด้อหล่า
คำแม่ว่ายังจำได้ดี
แต่มื้อนี่ลูกบ่ไหวแล้ว
สิแอ่วคืนเมือบ้านละเด้อเฮา
เหลือใจเด้ ชีวิตเจ้าของ
คือลำบากยากตายมันแท้
คิดฮอดอีพ่อ อยากกอดอีแม่
ลูกสิสู้หรือว่าสิถอยดี
เกิดเป็นคนต้องทนเอาเด้อหล่า
คำแม่ว่ายังจำได้ดี
แต่มื้อนี่ลูกบ่ไหวแล้ว
สิแอ่วคืนเมือบ้านละเด้อเฮา
คิดฮอดเจ้าหลายเด้อ อีเเม่
แต่มื้อนี่ลูกบ่ไหวแล้ว
สิแอ่วคืนเมือบ้านละเด้อเฮา
คิดฮอดเจ้าหลายเด้อ อีเเม่