*สุดท้ายนิทานเรื่องนี้
ก็ฉันไม่ได้มีเธออีกต่อไป
รักมากแค่ไหน อ้อนวอนเท่าไหร่
ก็ได้แค่นั้น
วอนเถอะฟ้าอย่าแกล้งกัน
อย่าลงทันฉันได้โปรด
ฝากเพลงนี้ไปให้เธอ
แล้วผมจะเล่าอะไรให้ฟังมันมีนิทานอยู่เรื่องนึง
เรื่องนี้มันจบไปแล้วตั้งนาน
แต่พึ่งนึกได้เลยเมื่อคืน
มันมีเด็กน้อยอยู่คนๆนึงที่ชื่อเสียง
ปินจะเลื่องลือ
เรื่องความรักไม่เคยสมหวังเพราะได้มีรักเหมือนถูกหลอกใช้เป็นเครื่องมือ
*เลยหยิบปากกาลองเขียนลองวาดถ้าย้อนกลับไปเมื่อก่อนจะมีแค่เธอคนเดียวนอกนั้นคนอื่นแม่งมองข้าม
เธอทำให้รู้จักคำว่าพอ
จากที่เมื่อก่อนฉันยอมยาก
เด็กน้อยคนนั้นเข้าใจทุกอย่างพอเธอสบตาและหันมามองหน้า
ไอเxี้ยมึงทำไปได้ไง
ไอxัสมึงนอนไปได้ไง
ก็รู้อยู่ว่ามันไม่ได้ไรเธออุส่ายอมให้ใจ
ให้เธอเจอคนที่ดีไปอยู่กับโลกใบใหม่สุดท้ายทำใจต้องปล่อยเธอไป
เธอคงจะโล่งใจใหญ่
แล้วถ้าเพียงแค่อยากให้เราเสมอต้นเสมอปลาย
ไม่มีไรเสมอหรอกคงไม่ได้กอดเสมอไป
ภาพเธอเข้ามาในหัวในตอนที่ตัวมันเผลอใจ
สิ่งเดียวที่อยากเสนอคือผมจะรอแค่เธอเสมอไง
**
อยู่กับตอนเช้าของวันเดิมๆที่สดใสรักดีๆที่ผมเคยมีแต่วันนี้มันหล่นหาย
จะลืมหมดไหมความสุขตอนนั้นที่ดีเกิน
รักเรามันจบลงไปแบบไม่มีวันรีเทิน
ตัวผมยังมีเบอร์แต่ติดอย่างเดียวไม่กดโทร
จะดีเท่าไหร่เชียวถ้าความรักไม่หมดโปร
ผมยังกระดกโปรแล้วรอวันที่เธออยากมาแต่ก็ยังไรวี่แววต่อให้ผมแดกจนปากชา
อยากให้กลับมาผมยังไม่อยากให้แกไป
ถ้าเกิดบอกว่าผมขัดตาเธอคงจะพูดแรงไป
อยากให้อยู่ตรงนี้แล้วฟังคำพูดแทนใจ
ไม่มีใบหน้าให้ผมมองมันมีแต่รูปแกไง
อดีตมันเจ็บใจผมเลยอยากเบลอภาพออก
แต่มาในปันจุบันผมไม่มีเธอข้างกอด
ย้อนอดีตกลับไปไม่ได้ผมเลยต้องเดินหน้าต่อ
และก็ยังอยากให้เธอกลับมาเจอหน้าก่อน