เหมือนจะมีอะไร ที่บันดาลให้เราทั้งสองคนให้ต้องมาเจอให้ต้องมาผูกพันธ์
กลายเป็นอะไรที่เป็นสัมพันธ์ชั่วคราว
ในวันที่ต่างคนต่างเหงาวันที่มีแค่เรา
ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดไปไกล เหมือนแค่ลมผ่านไป
ที่ไม่ควรมีใครต้องเผลอใจอะไรออกไป
ไม่ควรคิดอะไรให้มันไหลเกินไปไกล
แต่ข้างในมันยังหวั่นไหว จะให้ลืมยังไง รู้ตัว
หยุดใจไม่ไหว โอ้ว มันฝังในใจ
ยิ่งลึกยิ่งเจ็บ ยิ่งไม่รักยิ่งเจ็บ ต้องจบยังไง
**คนที่รักก่อนแพ้ แพ้ ต้องช้ำต้องทน ต้องเจ็บ ไม่มีข้อแม้ แพ้
ต้องรับต้องแพ้ให้กับทุกๆเรื่องราว ที่เข้ามาและจบเร็วดั่งน้ำซึมผ่านทราย
ใครที่รักก่อนแพ้ แพ้ ต้องย้ำต้องเตือนทุกครั้ง ว่าใจต้องแพ้ แพ้
ความรักและความต้องการที่ไม่เท่ากัน ไม่เข้ากัน
เป็นได้แค่นั้น(ก็รู้) แค่เหมือนคนที่คบฆ่าเวลา
เหมือนเป็นเกมหนึ่งเกม กติกามันชัดอยู่แล้ว
ใครปล่อยตัวปล่อยใจ ปล่อยอะไรๆให้มันไหลไปคงพัง
ก็ไม่มีสิทธิรู้สึก รัก ก็ไม่มีสิทธิ จะไปหวง
ต้องหยุดใจเอาไว้ หยุดหัวใจ
ยิ่งลึกยิ่งเจ็บ ยิ่งไม่รักยิ่งเจ็บ ต้องจบยังไง
