เช้าลืมตาขึ้นมา โชคชะตาก็พาไปทำงาน
ตั้งแต่หกโมงเช้า เพิ่งได้กินข้าวก็ตอนบ่ายสาม
โดนเอาเปรียบไม่พอ ยังมองเข้ามาด้วยความเหยียดหยาม
บางครั้งมันก็ทำให้ท้อใจ
อยากมีครอบครัวในฝัน พ่อแม่ของฉันและก็น้องสาว
แต่พ่อก็แก่ชรา ส่วนแม่ของฉันก็เอาแต่ซึมเซา
ค่ากินค่าบ้านไม่ไม่พอ ต้องต่อโอทีไปถึงตอนเช้า
กี่คราวที่จะต้องทุกข์ใจ
อยากเจอผู้ชายดีๆ แต่ที่มีเข้าก็แค่หวัง
อยากมีโอกาสดีๆ อย่างที่ใครๆเขามีกัน
อยากมีเสื้อผ้ารองเท้า อยากมีกระเป๋าและเครื่องสำอาง
แต่อย่างฉัน คงทำได้แค่ฝันไป
ก็อยากจะมีทุกสิ่งทุกอย่าง ให้พ่อและแม่ได้ดั่งใจหวัง
ก็อยากจะมีทีวีไว้ให้น้องนั่งดูหนัง
อยากมีบ้านใหม่ อยากมีรถขับ อยากเป็นคนมีตังค์
ก็อยากจะมีเงินพอค่ายา ให้พ่อกับแม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใหม่
ก็อยากจะมีเงินไปซื้อทองให้พ่อกับแม่ใส่
พ่อไม่ต้องห่วง แม่ไม่ต้องปลอบ ลูกไม่เป็นไร
