เป็นเวลานานกับ การเดินทาง
ที่ไม่รู้เมื่อไร จะถึงจุดหมาย
ยังคงเดินไป แม้รู้ว่าฝัน
ยังคงไกลเกินกว่า จะเอื้อมมือคว้ามัน
ค่ำคืน ที่แสนเดียวดาย
ไร้แสงนำทางยังคงเคว้งคว้างอยู่ตรงนี้
ความมืดมน กลืนกินฉัน
เสียดลึกในใจ แต่ไม่ยอมให้มันหยุดฉัน
ออกเดินทางไกลไล่ล่าสิ่งที่ฝัน
สี่ปีผ่านไปยังไม่เข้าใกล้เลยที่ที่หวัง
แต่กูยังไม่ท้อไม่มารอโชคชะตา
เมื่อวานได้แค่ไหนวันนี้ต้องดีกว่า
สองมือจะไขว่และคว้า จนกว่าจะได้มันมา
ถึงแม้ต้องไต่หน้าผาที่สูงชัน
ทุกคืนครูภาวนาจะไปเป็นดาวบนฟ้า
ใครจะเป็นผู้ชนะ เดี๋ยวรู้กัน
ยังทำได้ไม่ดีพอ แต่หัวใจไม่มีฝ่อ
เดินต่อไปไม่รีรอ เรื่องแค่นี้ไม่มีท้อ
แม้ว่ามีพายุคลื่นโถมโหมกระหน่ำ
แต่เรือลำน้อยลำนี้จะลอยให้ถึงฝั่ง
กูไม่ได้เพ้อฝัน ต่างกันที่กูลงมือทำ
ฟังไว้ไอ้พวกระยำ ดูถูกกันไปกูไม่มีหวั่น
ไม่มีทางหันหลัง แม้จะเหลือแค่กูเท่านั้น
จะตายมันก็ต้องตายไม่ยอมให้ใครมาหยุดยั้ง
เป็นเวลานานกับ การเดินทาง
ที่ไม่รู้เมื่อไหร่ จะถึงจุดหมาย
ยังคงเดินไป แม้รู้ว่าฝัน
ยังคงไกลเกินกว่า จะเอื้อมมือคว้ามัน
ค่ำคืน ที่แสนเดียวดาย
ไร้แสงนำทางยังคงเคว้งคว้างอยู่ตรงนี้
ความมืดมน กลืนกินฉัน
เสียดลึกในใจ แต่ไม่ยอมให้มันหยุดฉัน
กูบอกทุกเวลาต้องสู้มันสมควรจะสู้จนหลังเลือด
ยืนหยัดกันให้เป็นสง่าพร้อมเดินฝ่าขี้ปากคนสั่งเชือด
เผชิญกับระบบจอมปลอมเขาเลี้ยงดูบังคับคนสั่งเลือก
มีแค่ชนกับเชื่องไอ้ Sus และมันอยู่ที่มืงเป็นฝั่งเลือก
ตัวมึงจะเก่งพอไหมเพื่อนถ้าต้องใช้หัวใจลงวางพนัน
อาจจะเสียมันทั้งหมดหน้าตักแต่จะได้กลับคืนกูวางประกัน
ทางมันชันในระหว่างปีนป่าย จะทำมึงล้มหน้าแทบคมำ
แต่กูยังพร้อมทุบหม้อข้าวค่อยไปตายดาบหน้าดังบางระจัน
เพราะมีเลือดนักสู้อยู่ใน Bone และไม่เคยตีกรอบอยู่ในกรง
ผู้ผลิตเกณฑ์ศัพท์ลงตะบัน ตอนประพันธ์บทกลอนอยู่ในโซน
เทอาหารสู่รากสู่ใบโคนให้แข็งแรงมากพอขู่ใจตน
อุปสรรคมากมายมีนับอนันต์ ลงประชันก่อนสายอยู่ในโลง
That's what i know กระโจนลงไปในเกมส์
เป็นเกมส์ที่กูยังสู้ดิ้นรนจากโคลนขึ้นสู่เป็นเมน
เป็นเกมส์ที่กูได้ลงไขว่คว้าลงวาดงานศิลป์เป็นเพลง
จนทำให้ทุกคนจารึกลายลักษณ์อักษรนามกูดุจดั่งใบเซ็น
Tht's what I pray
เป็นเวลานานกับ การเดินทาง
ที่ไม่รู้เมื่อไหร่ จะถึงจุดหมาย
ยังคงเดินไป แม้รู้ว่าฝัน
ยังคงไกลเกินกว่า จะเอื้อมมือคว้ามัน
