เมื่อฮักมันพังเพ ถึกเทเกือบแม่นตาย
หัวใจปานถึกฆ้อนทุบจนมุน
ควบคุมตัวเองบ่ได้ ปล่อยใจไปตามโลกหมุน
วุ่นวนสับสนในใจ
ได้แต่นั่งเบิ่งฟ้า เป็นบ้าฟูมฟาย
ฮ้องไห่อยากได้ฮักกลับคืน
แต่ใจมันไร้ราก น้ำตารดมันบ่ฟื้น
ต้องฝืนลุกยืนด้วยตัวเรา
เซาเจ็บเด้อใจ เซาไหลเด้อน้ำตา
เซาแนเซาบ้า อย่าหัวซาคนบ่ฮักเฮา
เซาทุกข์เด้อใจ เซาไห่นำเขา
หลูโตนใจเฮา ที่เอาแต่เจ็บพุเดียว
เขาบ่เคยคิดสิเหลียวแล
คนแคร์เฮายังมี คนหวังดีเฮากะหลาย
หาเอาใหม่อย่าไปจมปลัก
ถึงเฮาบ่มีไผ๋ กะอยู่คนเดียวสักพัก
แต่ก่อนเฮากะบ่เคย ฮักเขา
