คำชะโนดโตนดครึม ใจไม่ลืม ไม่ลืมวันนั้น
สองเราเคยจุดธูปสาบาน อยู่ต่อหน้าศาลปู่ศรีสุทโธ อยู่ต่อหน้าศาลย่าศรีปทุมมา
ตราบฟ้าสิ้นดินสลาย เคียงคู่ใจ คล้ายคู่จอมนาคา
ปู่ศรีสุทโธ ย่าศรีปทุมมา รักอมตะ นับเวลาหลายพันปี
ตอนนี้อ้ายอยู่ที่ไหน ภาคใต้กลางเหนือออกตก
หูแว่วได้ยินเสียงนก จู๋จี๋ที่คำชะโนด
เขาควงคู่กันหวานหยด ไม่มีวี่แววเงาอ้าย
ไปอยู่ไสอ้ายจังไม่มา หลงอยู่ไสอ้ายจังไม่มา
ถ่าอ้ายล่ะอยู่ที่คำชะโนด ถ่าอ้ายล่ะอยู่ที่คำชะโนด
ใต้ต้นโตนดบ่อนที่เฮาเคยนั่ง เคียงข้างกันลั่นกลองตึงตึ๊ง
ตึงตึ๊ง ล่ะตึงตึ๊ง ตึงตึ๊ง ส่งตาซึ้งแม่นใส่กัน
คำสาบานสิ้นความหมาย หรือยังไงอ้ายจึงมิดจ้อย
บ่หลูโตนแหน่บ่คนคอย นั่งซึมเหงาหงอยน้อยใจ น้อยใจ
นั่งซึมเหงาหงอยน้อยใจ เสียใจ
วอนไหว้ปู่ศรีสุทโธ ไหว้วอนย่าศรีปทุมมา
ดลใจให้อ้ายกลับมา ตามคำสัญญาวันนั้น
สาบานดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ ใกล้ชิดเสริมบารมี
กราบรอยนาคีนาคา ตราบรอยนาคานาคี
บ่มีล่ะข่าวคราวเลยอ้าย บ่มีล่ะข่าวคราวเลยอ้าย
ทางเฟซไลน์อ้ายบ่โทรติดต่อ ลืมไป่น้อเกาะคำชะโนด
ต้นโตนดสูงใหญ่ฮกครึม ใจอ้ายซางลืมสัญ
