เฝ้าออกเดินทางตามความฝัน
ตาเป็นประกายอบอุ่นด้วยใจ ด้วยความหวัง
แต่เดินจนหมดไฟไม่เจอจุดหมายเลยสักครั้ง
ก็รู้ว่ามันไม่ง่าย
เฝ้ามองผู้คนข้างบนนั้น ว่าเขาจะมีความสุขแค่ไหน
เมื่อได้ดั่งฝัน ไม่ได้อิจฉาเพียงแต่ละอายใจเท่านั้น
เพราะฉันยังทำไม่ได้
จึงกลับมาที่เดิม ยืนหน้าประตู ยืนคิดถึงเธอ
คงไม่เป็นการจะรบกวน มากไปใช่ไหม
แค่อยากกลับมาหาเธอ ขอให้เธอปลอบหัวใจ
ยังไม่รู้ต้องเจ็บอีกนานเท่าไร ไม่อาจโทษใคร
ความฝันมันตบหน้าฉันจนใจสลาย
ไม่เหลือแล้วความมั่นใจใดใด ขอบคุณที่เธอรับฟัง
จะมีกี่คนไปถึงจุดหมาย
และคนที่แพ้จะต้องไปยืนที่ตรงไหน
บนทางทอดยาวต่อคิวรอรับความเจ็บใจ
เมื่อเห็นสายตาใครๆ เขามอง
จึงกลับมาที่เดิม ยืนหน้าประตู ยืนคิดถึงเธอ
คงไม่เป็นการจะรบกวน มากไปใช่ไหม
แค่อยากกลับมาหาเธอ ขอให้เธอปลอบหัวใจ
ยังไม่รู้ต้องเจ็บอีกนานเท่าไร ไม่อาจโทษใคร
ความฝันมันตบหน้าฉันจนใจสลาย
ไม่เหลือแล้วความมั่นใจใดใด ขอบคุณที่เธอรับฟัง
ขอบคุณที่เธอรับฟัง
ความฝันมันตบหน้าฉันจนใจสลาย
ไม่เหลือแล้วความมั่นใจใดใด ขอบคุณที่เธอรับฟัง
