โสดนานแล้วหนา..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
เธอทำให้ฉัน
ต้องนอนกอดหมอนเดียวดาย บ่มีไผ
ก่อนหน้านี้หนึ่งปี
มีแฟนที่แสนดีอยู่เคียงข้างกาย
ตอนนี้เขาจากไป บ่มีไผ..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
อยู่คนเดียวก็คงไม่ตาย แต่หากมีคู่ก็คงสบาย
แต่นานเท่าไร ทำไมไม่มีใคร
เมื่อคนก่อนนั้น ไอ้เรายังมีเยื่อใย
จะถามหัวใจ วันไหนถึงจะลืม
เหมือนว่าใจต้องการ
แต่ในบางครั้งก็ยังสับสน
หรืออาจเป็นคน..ที่คิดมากไป.. โฮ..
โสดนานแล้วหนา..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
เธอทำให้ฉัน
ต้องนอนกอดหมอนเดียวดาย บ่มีไผ
ก่อนหน้านี้หนึ่งปี
มีแฟนที่แสนดีอยู่เคียงข้างกาย
ตอนนี้เขาจากไป บ่มีไผ..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
โสดนานแล้วหนา..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
เธอทำให้ฉัน
ต้องนอนกอดหมอนเดียวดาย ไม่เหลือใคร
ก่อนหน้านี้หนึ่งปี
มีแฟนที่แสนดีอยู่เคียงข้างกาย
ตอนนี้เขาจากไป ไม่เหลือใคร..
สามร้อยหกสิบห้าวัน..
น้องเอ๋ย
ทุกแลงเซ้าอ้ายเลยเหงาอ่อนเพลีย
อยากได้เจ้านั้นเข้ามาเป็นเมีย
อ้ายสัญญาอ้ายสิเฝ้าคลอเคลีย
บ่อยากเสียเจ้าให้ไผ
หล่าเอ้ย
พ่ออ้ายว่าเพิ่นอยากได้ลูกใภ้
อยากได้เจ้ามาเป็นคนของใจ
อ้ายสัญญาอ้ายสิกอดเจ้าไว้
บ่ให้ไผมากอดเธอ
น้ำตามันไหลริน เบิ่งปฏิทินทุกวัน
หลาย ๆ เทศกาลกำลังผ่านไป
ปีใหม่เพิ่งสิผ่านมา กุมภาฯ ก็วาเลนไทน์
เฮ็ดจั่งใด๋ มันเหงาหัวใจอีหลี
ได้แต่แนม ยามเขาควงกันผ่านตา
วาสนาคนเคียงข้างกายบ่มี
คึดฮอดเด้ ก่อนเคยมีแฟนแสนดี
ต้องโสดอีกจักปี..ละน้อเฮา..
โสดนานแล้วหนา..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
เธอทำให้ฉัน
ต้องนอนกอดหมอนเดียวดาย ไม่เหลือใคร
ก่อนหน้านี้หนึ่งปี
มีแฟนที่แสนดีอยู่เคียงข้างกาย
ตอนนี้เขาจากไป ไม่เหลือใคร..
สามร้อยหกสิบห้าวัน..
โสดนานแล้วหนา..
สามร้อยหกสิบห้าวัน
เธอทำให้ฉัน
ต้องนอนกอดหมอนเดียวดาย ไม่เหลือใคร
ก่อนหน้านี้หนึ่งปี
มีแฟนที่แสนดีอยู่เคียงข้างกาย
ตอนนี้เขาจากไป ไม่เหลือใคร..
สามร้อยหกสิบห้าวัน..
ตอนนี้เขาจากไป ไม่เหลือใคร..
สามร้อยหกสิบห้าวัน..
