ความมืดมิดอยู่ตรงนี้ ไม่มีแสงดาวสักดวงไม่เห็นแสงเดือนดวงไหน ควานหาว่าตัวฉันยืนที่ใด ไม่รู้ไม่เจออะไร
ข้างในดวงใจใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว กลัวว่ามันแสนอ้างว้าง หลับตาลืมตาไม่ต่างเลย ไม่เจอสักครั้ง
* เมื่อไหร่คืนนี้(ชีวิต)จะเช้า เมื่อไหร่ค่ำคืนเหน็บหนาว จะเป็นเพียงแค่ฝัน
ตอนนี้ข้างในจิตใจมันแสนทรมาน จะผ่านมันไปได้ไหม
ได้แต่เหม่อมองไปสุดตา รอคอยแค่เพียงลำแสงที่ส่องมาจากฟ้า
สลายทุกความมืดมนให้พ้นเป็นวันใหม่ มันคงมีจริงใช่ไหม (พรุ่งนี้ที่ฉันเฝ้ารอ)
กับชีวิตที่มืดมิด แค่อยากขอใครสักคนนำทางฉันมีบ้างหรือไม่
ข้างในดวงใจใครที่เห็นฉันบ้าง มีแต่ความกลัว กลัวเพราะมันแสนอ้างว้าง
แค่อยากมีใครสักคนที่พอเข้าใจฉันบ้าง หลับตาลืมตาไม่ต่างเลย ไม่เคยเห็นสักครั้ง
ข้างในดวงใจมีใครเห็นหรือไม่ เจ็บปวดเพียงใดขอเพียงแค่ใครสักคน ได้โปรดนำทางและฉุดให้ฉันได้หลุดได้พ้น
( * )
ยังเหม่อรอใครคนนั้น รอคอยให้คนอย่างฉันเจอคนที่เข้าใจ
สลายทุกความมืดมนเปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่ มันคงมีจริงใช่ไหม สักคนที่นำทางหัวใจ
เห็นแสงแรกของชีวิต สลายทุกความผิดหวัง ฉุดฉันให้เดินไป ยังมีจริงใช่ไหม
คนนั้นที่ฉันนั้นเฝ้ารอ ใครสักคนที่เข้าใจ