เธอหายทุกครั้งไม่ยอมบอกกันและหายทุกครั้งฉันรู้ว่าเธอเปลี่ยนไปจากเดิมจนฉันเริ่มไม่แน่ใจ
สิ่งหนึ่งที่อย่างจะรู้ ที่เธอจากไปเพราะฉันผิดด้วยเรื่องใด
มันเกิดคำถามขึ้นอยู่ในใจ ต้นเหตุมันคืออะไรบอกฉันที
* เธอทำให้ฉันคิดถึง..คิดถึง… ไม่หลับไม่นอนจนฉันแทบบ้า
วันที่เธอไปไม่เอ่ย ไม่ลา ไม่มีคำพูดคำจา จนต้องทำร้ายตัวเองก็เพราะเธอ
อยากให้เธอรู้ ว่าฉันเหงา และนอนคนเดียวในห้องที่ว่างป่าว
หมอนที่เราเคยกอดยังอยู่ตรงนั้นเหมือนตอนที่เธออยู่กับฉัน
แต่ภาพมันย้อนสะท้านและย้ำให้ฉันเข้าใจต่อไปจะไม่มีเธอ ( โว้โอโฮ…)
เธอทำให้ฉันนั้นสงสัย ทำไมจึงลืมเธอไม่ได้
รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอไม่เคยบอกเหตุผลใดๆ ที่เธอหายไปอย่างง่าย…ดาย
อยากบอกให้เธอได้รู้ มันทรมานและอึดอัดมากเพียงใด
มันเกิดคำถามขึ้นอยู่ในใจ ต้นเหตุคือเธอใช่ไหมบอกฉันที…
( ซ้ำ * )
ฉันไม่มีโอกาส..
ที่จะถามเธอ เหตุผลที่เธอหาย
มีเป็นร้อย อยากจะรู้ ช่วยบอกฉันสักที เถอะ ขอร้อง…
( ซ้ำ * )
แต่ภาพมันย้อนสะท้านและย้ำให้ฉันเข้าใจต่อไปจะไม่มีเธอ
