นั่งฟังเรื่องราว ที่ดูงดงามผ่านคราบน้ำตา
คงถึงเวลาที่ต้องร่ำลา แม้ว่ายังรักเธออยู่
รัก ทำไมช่างแสนงดงามและทรมานอย่างนี้
คงจะมีวิธีที่ทำให้เรากลับเป็นเหมือนก่อน
แต่ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งต้องเก็บไว้
ให้เป็นจินตนาการ ที่สวยที่สุด
ให้เป็นฝันที่ไม่มีวันจะเลือนหาย
ให้เป็นจินตนาการ ที่เธอและฉัน ยังคงรักกัน
แม้ความจริงจะไม่มีเธออีกแล้ว
ก็เพิ่งเข้าใจ เจ้าความรักเอย สวยงามแค่ไหน
เมื่อถึงเวลาก็ต้องร่ำลา แม้ว่ายังรักเธออยู่
รัก ทำไมช่างแสนงดงามและทรมานอย่างนี้
คงจะมีวิธีที่ทำให้เรากลับเป็นเหมือนเก่า
แต่ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งต้องเก็บไว้
ให้เป็นจินตนาการ ที่สวยที่สุด
ให้เป็นฝันที่ไม่มีวันจะเลือนหาย
ให้เป็นจินตนาการ ที่เธอและฉัน ยังคงรักกัน
แม้ความจริงจะไม่มีเธออีกแล้ว
ให้เป็นจินตนาการ ที่สวยที่สุด
ให้เป็นฝันที่ไม่มีวันจะเลือนหาย
ให้เป็นจินตนาการ ที่เธอและฉัน ยังคงรักกัน
แม้ความจริงจะไม่มีเธออีกแล้ว
