เหมือนยืนอยู่ในมุม ที่โลกไม่เคยสวยงาม
เหมือนยืนอยู่ตรงข้าม กับคำว่าโชคดี
ยิ่งดิ้นรนเท่าไหร่ ยิ่งไกลออกไปทุกที
ไกลจากวันพรุ่งนี้ที่สดใส
การเป็นคนที่ใครต้องการ ฉันไม่รู้มันเป็นยังไง
ความรักเหลือเหลือจากใครไม่เคยได้มา
เมื่อไหร่ฟ้า จะมองลงมาที่ฉัน
จะลบความทรมานให้ฉันซักเสี้ยวเวลา
ให้ชีวิตมีคนจริงจัง ที่พร้อมจะยืนข้างข้างไม่ทำให้เสียน้ำตา
อย่าให้ฉันต้องทนอิจฉาคนอื่นอีกเลย
เหมือนคำว่าความรัก ของฉันมีเพียงสีดำ
เหมือนคำว่าความช้ำ เป็นสิ่งที่คุ้นเคย
จะให้ใจกับใคร ได้คืนแต่ความเฉยเมย
มองกันเพียงผ่านเลย ไม่ใส่ใจ
การมีคนปลอบใจทุกวัน ฉันไม่รู้มันเป็นยังไง
อย่าทิ้งฉันไว้ได้ไหมฉันเหลือแค่น้ำตา
เมื่อไหร่ฟ้า จะมองลงมาที่ฉัน
จะลบความทรมานให้ฉันซักเสี้ยวเวลา
ให้ชีวิตมีคนจริงจัง ที่พร้อมจะยืนข้างข้างไม่ทำให้เสียน้ำตา
ให้มีวันที่ดี
เมื่อไหร่ฟ้า จะมองลงมาที่ฉัน
จะลบความทรมานให้ฉันซักเสี้ยวนาที
ให้ชีวิตมีคนจริงใจ ที่พร้อมจะเป็นวันใหม่ให้ลืมเรื่องร้ายที่มี
ไม่ต้องใช้หัวใจดวงนี้เพื่อเจ็บต่อไป