กูตื่นเช้า มามองฟ้า ตอนกูอายุ 26
ไม่เหมือนเช้า ที่แต่งตัวเพื่อไปโรงเรียน หน้ากระจก
กับข้าวกับเสื้อผ้า ที่พ่อกับแม่เตรียมให้หมด
แต่เช้านี้ เป็นกลางเดือน ที่เงินกูเริ่มจะหมด
กูอยากจะเคยชินกับความผิดหวัง
แต่ว่ายังไม่ชินเลย แม้กูผ่านมากี่ครั้ง
เพื่อนมีน้อยลงเยอะ แต่ว่าพวกแม่งไม่หักหลัง
ปริมาณคงไม่ต้องมาก เพราะคุณภาพนั้นสำคัญกว่า
กูอยากจะแคร์ คนทั้งโลก แต่ว่าพวกแม่งไม่แคร์กู
เลยรู้ว่าควรแคร์แค่คนที่เหลืออยู่
มีสร้อยหลวงปู่ทวดอยู่ที่คอกู
เพื่อเตือนว่ามีชีวิต เพราะคอกู แม่งยังเหลืออยู่
พยายามใช้ชีวิต ให้อยู่บนความไม่ประมาท
เพราะผ่านมาสามครั้ง ที่นอนบนเตียงผ่าตัด
โหยหาความสำเร็จ จนร่างกายติดขัด
จะหาเงินเพื่ออะไร ถ้าไม่ได้ใช้เลยสักบาท
ฉัน บันทึก มันลง บนหน้ากระดาษ
ขีดเขียน บรรยาย เรื่องราวที่ผ่าน
Like a diary my life is diary
สุข และทุกข์ ก็ยัง จะคง ต้องผ่าน
เรียนรู้ กันไป ชีวิต ต่างๆ
My life is diary
ชีวิตมีขึ้นแล้วก็ลง ไม่มีใครสูงตลอด
แต่ไม่ไร้ซึ่งแสงไฟ หากถ้าใจยังไม่บอด
รีบคว้าคนที่รัก ไว้ในอ้อมกอด
ต้องบอกรักคนที่รัก ตอนยังมี โอกาสบอก
เพราะว่าความตาย ไม่ใช่เรื่องที่ไกลตัว
ถึงเป็นเด็กก็ตายได้ ถ้าเกิดว่าไม่ระวังตัว
อยู่บนโลกที่ไม่มีอะไรชัวร์
แค่มองเป็นความตื่นเต้น ไม่ใช่ความกลัว
เพราะเวลาไม่ย้อนคืน เหมือนที่ใครเขาบอกไว้
มีเงินให้รีบเก็บ แต่มีชีวิตให้รีบใช้
วัยรุ่นมีครั้งเดียว ไม่มีครั้งใหม่
รีบหาตัวเองให้เจอว่าต้องการไร
ช่วงนี้โทรหาแม่บ่อย เกือบจะทุกวัน
ไม่เหมือนตอนสมัยเรียน โทรไปขอตังค์
เลิกเทียบกับคนอื่นว่าใครตามหลัง
เพราะเส้นทางชีวิตเรา ไม่เหมือนกัน
กูไม่รู้เลยว่าเพลงจะพากูไปไกลถึงไหน
แต่ตลอดทางที่เดิน กูคงพาเพลงไป
เพราะความรู้สึก ตอนเริ่มแรพ ยังไม่จางหาย
ยังรู้สึกเหมือนเดิมตอนจับไมค์
อนาคต ยังสำคัญ แต่ปัจจุบัน สำคัญกว่า
ไม่รู้ว่าอะไร จะเกิดในวันข้างหน้า
เตรียมใจ ผิดหวัง ในวัน ที่ฟันฝ่า
เพราะความคาดหวัง เหมือนฆาตรกร มาตามฆ่า
ฉัน บันทึก มันลง บนหน้ากระดาษ
ขีดเขียน บรรยาย เรื่องราวที่ผ่าน
Like a diary my life is diary
สุข และทุกข์ ก็ยัง จะคง ต้องผ่าน
เรียนรู้ กันไป ชีวิต ต่างๆ
My life is diary
ฉัน บันทึก มันลง บนหน้ากระดาษ
ขีดเขียน บรรยาย เรื่องราวที่ผ่าน
My life is diary my life is diary
สุข และทุกข์ ก็ยัง จะคง ต้องผ่าน
เรียนรู้ กันไป ชีวิต ต่างๆ
My life is diary
