ฉันมีทุกอย่างเเต่กลับไม่มีความรักเหมือนกับคนอื่นบ้าง
ฉันพฤติกรรมดูประหลาด ฉันมีสองคนอยู่ในหนึ่งร่าง
เเละก็ทำความเข้าใจว่าวัตถุที่เราเห็นไม่ได้มีเพียงหนึ่งด้าน
ฉันไม่เคยเเคร์สายตาของคนอื่นมาก
เเละฉันก็เป็นคนที่มันรู้สึกยาก เเละความรักเป็นยังไงฉันก็อยากรู้สึกบ้าง
นี่มันก็นานฉันไม่ได้สัมผัสกับความรัก
ใช่ฉันรู้ดีเเต่สุดท้ายก็ดันปล่อยฉันเหมือนกับประทัด ฉันเคยอัตคัด ฉันเคยดูอัปลักษณ์
เเต่ว่าสุดท้ายฉันก็ผ่านมันมาได้ใช้เวลาเพียงไม่นานหลังจากวันนั้น
วันที่ฉันเสียใครคนนึงไป จนมันกลายเป็นความลำพึงใจ
ฉันเลยไม่กล้าจะไปดึงใคร เพราะว่าเส้นความสัมพันมันจะตึงไป
ฉันไม่เอาไหนเป็นคนลืมไว พาราสองเม็ดที่ฉันกลืนไป
เพื่อให้คืนนี้ฉันได้นอนหลับฝันดีเเละก็เรื่องที่คิดมากจะได้ลืมไป
เหนื่อยมันก็เหนื่อยเเต่ว่าฉันก็ต้องทน
อยู่ตัวคนเดียวเลยไม่แปลกที่ต้องจม
ฉันไร้ความหมายเหมือนอากาศเหมือนช่องลม
ปัญหาร้อยแปดประการเเต่ว่าฉันก็ต้องชน
ฉันใช้ชีวิตเเต่ละวันเหมือนกังหัน
ร่วมถึงเรื่องในอดีตที่ตอนนี้มันยังฝัง
ฉันพยายามบอกตัวเองว่าวันหลังต้องเข็มเเข็งมากกว่านี้ใช้ความคิดเรารังสรรค์สะ
ฉันเเค่อยากจะเจอใครสักคน
อยากรู้ว่าคนนั้นใคร
คนที่จะทำให้หัวใจฉันดน
ที่เขาสามารถที่จะทนฉันไป
เเต่ว่าตอนนี้คือหัวใจฉันปลง
บางทีเธออาจจะอยู่บนนั้นไง
ความรู้สึกหมุนอยู่ด้านในน้ำวน
ปล่อยให้มันลงค่อยๆจมน้ำตาย