โชคชะตา ใยถึงช่างเย็นชาเกินไปเกินใจอดทน
ใยถึงแกล้งจงใจทำลายให้ล้มให้แพ้กี่หน ไม่ให้หลุดพ้นไป
ทุกข์กระหน่ำ ให้ต้องย่ำบนทางที่โรยด้วยความโหดร้าย
ทำได้แค่ประคองตัวเองให้เดินต่อไหว ฝ่าฟันไปให้ถึงวันนั้น
เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส
เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่เช้าของวันใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน
ให้ปิดฉากความร้าวรานได้เสียที
ถ้าเป็นกรรม ถ้าหากฉันทำความเลวใดใดในชาติก่อนนี้
ก็อยากให้การทนทรมานยาวนานที่มี ได้เพียงพอชดใช้สิ่งนั้น
เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส
เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่เช้าของวันใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน
ให้ปิดฉากความร้าวรานได้เสียที
เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส
เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่เช้าของวันใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน
ให้ปิดฉากความร้าวรานให้ฉัน
เมื่อมรสุมโรยแรงโรยราท้องฟ้าสดใส
เมื่อคืนที่มืดมนเลยผ่านไปอย่างใจต้องการ
ขอแค่มีชีวิตใหม่ ที่ไขว่คว้ามาเนิ่นนาน
ข้ามผ่านความทรมานจากนี้จนตาย
