ดึกก้อนหัวใจขึ้นฟ้า ใส่พญาแถน
สิผูกสายแนมจ่อง ฮ้องเอิ้นเจ้ามา
คั่นบ่ให้หา คั่นบ่ให้ฮ่วมหอ
งึดแท้น้อ พอได้อ้าง วาสนา เคิงๆ กลางๆ
ถึงสิฮักปานใด๋กะหย่างไปจากกันอยู่ดี
เมฆดำลอยขึ้นฟ้านภาเปลี่ยนเป็นค่ำ
คือจั่งคนใจดำ ที่เคยฮักถิ่ม
เบิดเวลาอาทิตย์ส่อง ลงหม่องนี้
เจ้าจึงหนีไปหม่องใหม่ เหลือไว้แค่น้ำตา
เจ็บแป๋ตายเมื่อเจ้าไป
ได้แค่แนมส่งทาง หวังว่าเจ้าสิไปดี
ย้อนความฮักที่มี ให้เจ้าอ้ายจั่งทรมาน
เจ็บแป๋ตาย มื้อนี้
ทุกลมหายใจอ้ายสั่นสะท้าน
ยังหวังว่าเจ้า สิคิดฮอดกัน
อ้ายยังคองถ่ามื้อต่าวคืนของเจ้าเด้อหล่า
เมฆดำลอยขึ้นฟ้านภาเปลี่ยนเป็นค่ำ
คือจั่งคนใจดำ ที่เคยฮักถิ่ม
เบิดเวลาอาทิตย์ส่อง ลงหม่องนี้
เจ้าจึงหนีไปหม่องใหม่ เหลือไว้แค่น้ำตา
เจ็บแป๋ตายเมื่อเจ้าไป
ได้แค่แนมส่งทาง หวังว่าเจ้าสิไปดี
ย้อนความฮักที่มี ให้เจ้าอ้ายจั่งทรมาน
เจ็บแป๋ตาย มื้อนี้
ทุกลมหายใจอ้ายสั่นสะท้าน
ยังหวังว่าเจ้า สิคิดฮอดกัน
อ้ายยังคองถ่ามื้อต่าวคืนของเจ้าเด้อหล่า
เจ็บแป๋ตายเมื่อเจ้าไป
ได้แค่แนมส่งทาง หวังว่าเจ้าสิไปดี
ย้อนความฮักที่มี ให้เจ้าอ้ายจั่งทรมาน
เจ็บแป๋ตาย มื้อนี้
ทุกลมหายใจอ้ายสั่นสะท้าน
ยังหวังว่าเจ้า สิคิดฮอดกัน
อ้ายยังคองถ่ามื้อต่าวคืนของเจ้าเด้อหล่า