ฝากส่งความคิดถึง ผ่านสายลมไปหา
อยู่ห่างไกลสุดสายตา ไม่เกินหัวใจเดินทาง
อยู่ในเมืองแสงสี ป่าซีเมนต์อ้างว้าง
ความจำเป็นกักขัง แค่เพียงร่างกายแรงงาน
ไม่เคยขังใจ
* ติดปีกให้ใจโบยบิน กลับคืนถิ่นฐานบ้านเก่า
ที่มองเห็นจันทร์เห็นดาว ส่องใสกว่าในเมืองฟ้า
ที่มีตักให้หนุนนอน แผ่นดินบิดรมารดา
ฝากความคิดถึงคืนมา...มาหาเธอ
ฝากดวงใจเหงาๆจากคนไกลคนนี้
จากเมืองใหญ่ไฟสี กลับไปพักพิงเอาแรง
มาสู้ต่อ
( ซ้ำ * )
