* ที่ใจร้ายเพราะว่ามีเหตุผล ตอนกูโดนทำร้ายไม่เห็นว่ามีใครสน
กัดฟันอดทน จนหัวใจกูด้านชา เรื่องราวหล่อหลอมจนกูกลายเป็นเหล็กหนา
เป็นเพียงมนุษย์บนโลกสีเทา จะเอาอะไรนักหนาจากฉัน
โอ้เพื่อนเอ๋ยเอาไงก็เอา แต่สุดท้ายเป็นเราที่โดนหักหลัง
ท่องโลกใหญ่อย่างเดียวดาย หาใครสักคนไม่มี
เรื่องเลวร้ายหลอมหล่อ ก่อตัวจนกูไม่กลัวสิ่งใด
** กูจำเป็นต้องร้ายกาจ เพราะกูโดนทำร้ายก่อน กูหมดความหมายก็ตีจาก กูเลยยอมหักไม่ยอมงอ
มีเหตุและผลทุกการกระทำ แต่มีกี่คนที่พร้อมจะฟัง ที่กูไม่พูดไม่ใช่ไม่ช้ำ พวกกันเขาไม่ทำแบบนั้น
กูไม่ใช่เทวดาสิบนิ้วพนมเอ่ยวาจา ไม่เคยเบียดเบียนใครขอแค่มึงอย่ามาระราน
ครั้งเดียวเสี้ยววิที่ฉุนเฉียวเขี้ยวเล็บ และง้าวเงี้ยวพร้อมเลี้ยวเกี่ยวคอพวกใจหมา
ฆ่าได้แต่อย่าหยาม ถามได้แต่อย่าถ่อย ร้อยพ่อพันแม่ มึงอย่าทำแกล้งว่าคิดน้อย
รู้ดีว่าใครดี ใครร้าย บุญคุณต้องทดแทน แต่แผลเดียวกูจะจำจนตาย
ไม่มีทางให้ย้อนคืน การกระทำไม่หวนกลับ จงเตรียมตัวรอรับกรรม ตัวคนเดียวไม่เคยหวั่นไหว
แม้เพียงครู่เดียว เหนื่อยล้าซีดเซียวไม่นาน ก็หาย ก็หาย...
( * , ** )