ตอนเจ้าสิไป คืออ้ายสิขาดใจตายกับหม่อง
เพราะส่วนหนึ่งของชีวิต อ้ายได้อุทิศไว้กับน้อง
เจ้ายังจำได้บ้อ มื้อแรกที่เฮาได้พบกัน
เจ้ายังจำได้บ้อ หม่องที่เคยไปเที่ยวนำกัน
ไปเบิ่งตะเว็นในยามมันตกดิน
เจ้านั้นคงสิลืม แต่อ้ายยังจำได้ขึ้นใจ
ต้องยอมรับว่าในมื้อนี้ เจ้านั้นสิจากไกล กับคนอื่น
อยากสิบืนยื้อเจ้าเอาไว้
สุดท้ายกะไปเพราะเจ้าเบิดใจแล้ว
ตอนเจ้าสิไป คืออ้ายสิขาดใจตายกับหม่อง
เพราะส่วนหนึ่งของชีวิต อ้ายได้อุทิศให้กับน้อง
บักสมองของอ้ายมันยากสิลืม
แฮงเฮ็ดใจกะแห่งเจ็บตื่ม มันยากสิลืมผู้สาวเก่า
อ้ายฮักสิตายแต่น้องกะไปกับเขา
ไสว่าสิฮักกันจนเฒ่า เจ้าส่างมาลืมกันง่ายแท้
อ้ายนั้นผิดอีหยัง
บ่เว้าให้ฟังแหน่จักหน่อย
อยากฮู้ว่าเจ้านั้นหลอย
ไปพ้อกันแต่ยามได๋
มันเจ็บสะท้านไปเบิดทั้งหัวใจ
บ่ตายมื้อนี้กะโพดแล้ว
ตอนเจ้าสิไป คืออ้ายสิขาดใจตายกับหม่อง
เพราะส่วนหนึ่งของชีวิต อ้ายได้อุทิศให้กับน้อง
บักสมองของอ้ายมันยากสิลืม
แฮงเฮ็ดใจกะแห่งเจ็บตื่ม มันยากสิลืมผู้สาวเก่า
อ้ายฮักสิตายแต่น้องกะไปกับเขา
ไสว่าสิฮักกันจนเฒ่า เจ้าส่างมาลืมกันง่ายแท้
ตอนเจ้าสิไป คืออ้ายสิขาดใจตายกับหม่อง
เพราะส่วนหนึ่งของชีวิต อ้ายได้อุทิศให้กับน้อง
บักสมองของอ้ายมันยากสิลืม
แฮงเฮ็ดใจกะแห่งเจ็บตื่ม มันยากสิลืมผู้สาวเก่า
อ้ายฮักสิตายแต่น้องกะไปกับเขา
ไสว่าสิฮักกันจนเฒ่า เจ้าส่างมาลืมกันง่ายแท้
ไสว่าสิฮักกันจนเฒ่า
เจ้าส่างมาลืม ง่ายแท้
