กี่ความชอกช้ำ กี่ความเคียดแค้น
อยู่กับฉัน ฝังแน่นรอเวลา
เกียรติถูกล่วงล้ำ ทุกคำกล่าวหา
อยู่เพื่อทวงคืนกลับมาให้ใจ
เจ็บนี้ไม่มีซึ่งการอภัย ถ้าไม่ตายไม่จบสิ้นกัน
ผิดตรงไหน ที่ฉันได้ทำ เลวระยำชั่วช้าเพียงใด
ทำไม ต้องถูกลงโทษทัณฑ์
เหยียบศักดิ์ศรี ของฉันจมดิน ฉีกเป็นชิ้นอย่างทรมาน
ตายด้วยกัน ฉันถึงจะสาแก่ใจ
ผิดที่ไม่รู้ ผิดที่ไม่รับ
ถูกบังคับ ให้เป็นคนทำมัน
ตายยังไม่พ้น ผู้คนเหยียดหยัน
อยู่เพื่อรอวันได้ชำระใจ
เจ็บนี้ไม่มีซึ่งการอภัย ถ้าไม่ตายไม่จบแค่นั้น
ผิดตรงไหน ที่ฉันได้ทำ เลวระยำชั่วช้าเพียงใด
ทำไม ต้องถูกลงโทษทัณฑ์
เหยียบศักดิ์ศรี ของฉันจมดิน ฉีกเป็นชิ้นอย่างทรมาน
ตายด้วยกัน ฉันถึงจะสาแก่ใจ
ผิดตรงไหน ที่ฉันได้ทำ เลวระยำชั่วช้าเพียงใด
ทำไม ต้องเป็นคนรับกรรม หา
เฝ้ารอคอย เพื่อล้างมลทิน ต่อให้เป็นวิญญาณก็ตาม
คนเลวรับกรรม ฉันถึงจะสาแก่ใจ
มันต้องตายเหมือนกัน ฉันถึงจะยอมเลิกรา
