ต่างก็รู้เราเป็นเพื่อนกันมานาน
เธอกับฉันมีกันและกันไม่ห่าง
เธอไปไหนจะมีฉันคอยเดินตามเคียงข้างกัน
วันเวลาพาเราสองคนเดินทาง
ต่างเรียนรู้ในความสัมพันธ์ต่างๆ
เกิดเป็นรักที่มีช่องห่างๆ ระหว่างกัน
เธอคงไม่รู้ว่าฉันนั้นคิดไปไกลกว่าที่เคยผูกพัน
เก็บคำว่ารักมานาน แต่พอจะใช้กลับผิดหวัง
คำว่ารัก คำง่ายๆ ที่พูดไม่ได้สักครั้ง
รอมานานอยากพูดให้เธอได้ฟัง
แต่มันก็ต้องพัง
เมื่อเธอตัดหน้าฉัน เล่าถึงวันที่เจอเขา
บอกว่ารัก เธอพบแล้วคนที่จะคลายความเหงา
ฉันต้องทำเป็นยิ้มยินดีเบาๆ
เก็บคำรักเรา ชื่นชมเธอกับเขาด้วยความเสียใจ
ไม่ทันได้บอกรักเธอ
ผิดที่ฉันที่มันไม่เคยจะบอก
ความในใจที่ใครก็ดูไม่ออก
ก็มันเขินทุกครั้งที่คิดจะบอกว่ารัก
เธอคงไม่รู้ว่าฉันนั้นคิดไปไกลกว่าที่เคยผูกพัน
เก็บคำว่ารักมานาน แต่พอจะใช้กลับผิดหวัง
คำว่ารัก คำง่ายๆ ที่พูดไม่ได้สักครั้ง
รอมานานอยากพูดให้เธอได้ฟัง
แต่มันก็ต้องพัง
เมื่อเธอพูดตัดหน้าฉัน เล่าถึงวันที่เจอเขา
บอกว่ารัก เธอพบแล้วคนที่จะคลายความเหงา
ฉันต้องทำเป็นยิ้มยินดีเบาๆ
เก็บคำว่ารักเรา ชื่นชมเธอกับเขาด้วยความเสียใจ
ไม่ทันได้บอกรักเธอ
คำว่ารัก คำง่ายๆ ที่พูดไม่ได้สักครั้ง
รอมานานอยากพูดให้เธอได้ฟัง
แต่มันก็ต้องพัง
เมื่อเธอพูดตัดหน้าฉัน เล่าถึงวันที่เจอเขา
บอกว่ารัก เธอพบแล้วคนที่จะคลายความเหงา
ฉันต้องทำเป็นยิ้มยินดีเบาๆ
เก็บคำว่ารักเรา ชื่นชมเธอกับเขาด้วยความเสียใจ
ไม่ทันได้บอกรักเธอ
เธอเปลี่ยนคำรักเรา
เป็นคำว่ารักเขาด้วยความดีใจ
และฉันต้องไปเสียที