เอ่ยคำอำลาตรงเส้นขอบฟ้าตะวันรอน
ฉันนอนหวั่นไหวเหว่ว้าอาวรณ์ในค่ำคืน
เฝ้ารอเวลาจะกลับมาพบกันตอนตื่น
เหมือนดวงอาทิตย์พรุ่งนี้มะรืนก็หวนมา
นี่มันกี่วันแล้ว เธอไม่หวนมา
ณ ตรงเส้นขอบฟ้า ที่ที่เราจากลา
ฉันเฝ้าคอยยามเช้า
คืนยาวนานเหมือนไม่มีวันรุ่งเช้า
คืนเหน็บหนาวเพ้อมองดาวคิดถึงเธอ
คืนมาไหมเมื่อไรหนอจะได้เจอ
กลับคืนมาเถิดเธอ อาทิตยา
ส่องแสงให้โลกได้มี รุ่งเช้าของเรา
คืนยาวนานเหมือนไม่มีวันรุ่งเช้า
คืนเหน็บหนาวเพ้อมองดาวคิดถึงเธอ
คืนมาไหมเมื่อไรหนอจะได้เจอ
กลับคืนมาเถิดเธอ อาทิตยา
คืนยาวนานเหมือนไม่มีวันรุ่งเช้า
คืนเหน็บหนาวเพ้อมองดาวคิดถึงเธอ
คืนมาไหมเมื่อไรหนอจะได้เจอ
กลับคืนมาเถิดเธอ อาทิตยา
ส่องแสงให้โลกได้มี รุ่งเช้าของเรา
เอ่ยคำอำลาตรงเส้นขอบฟ้าตะวันรอน
ฉันปรารถนาตื่นมาได้พบแสงเรืองรอง
อาทิตยา
