ใบไม้ ที่ร่วงโรย หนึ่งใบ ในชายป่า
จะแตกออกมาเป็นป่าสวย
เมื่อฝน พร่างพรม เมื่อลมพร่างพราย
หมู่มวล ดอกไม้ ก็เบ่งบาน
แว่วเสียง สำเนียง ส่งเสียง ทั่วฟ้าไกล
สัตว์ป่าน้อยใหญ่ ร่วมกันร้องบรรเลง
เป็นบทเพลง ที่ขับขาล เปรียบดั่งวิมารบนพงไพร
สายน้ำ ที่หลั่งไหล ฝากใจไว้กับพื้นดิน
*ชีวิตของคน ดิ้นรน สับสนและวุ่นวาย
ปัญหา มากมาย ในชีวิต
เส้นทางที่เดิน ในบางครั้งเพราะฟ้าลิขิต
หอบใจที่มืดมิด กลับคืนสู่ป่า
ตึกสูงเสียดฟ้า หลังคาสีแดง
ยามอาทิตจะดับแสง อ่อนแรงบนฟากฟ้าไกล
เหนื่อยล้าเหลือทน กับคนและงาน
เก็บดวงใจ ที่แหลกราน สู่ถิ่นฐาน
ที่เดินจากมา
ซ้ำ*
หอบใจที่มืดมิดกลับคืนสู่ป่า
