ก็ฉันมันเป็นแค่คนรอง ที่ถูกมองเหมือนไร้ความหมาย
ก็เพราะว่าเป็นเหมือนของตาย ในยามที่ไม่มีใคร
ฉันก็เป็นเหมือน ๆ เทียน ถูกเก็บในลิ้นชักเพื่อรอเรื่อยไป
ถูกใช้ก็ตอนที่แสงไฟดับไป ถึงค้นเพื่อจะใช้กัน
คนที่มีความสำคัญ แค่วันที่เธอเสียใจ
มันคงไม่มีความหมายสักเท่าไร
จะเจ็บจะช้ำจะทนถ้ายังไหว
ตราบจนเทียนไขนั้นจะละลายหมดลงไป
จะอยู่เป็นแสงที่ส่องแม้อาจไม่ถึงใจ
แค่พอรำไรให้เธอนั้นยังมองเห็น
แค่เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเข้าใจชัดเจน
ได้แค่ที่เป็นและไม่ต้องหวังไปมากกว่านี้
แม้จะต้องเสียใจ
คนที่มีความสำคัญ แค่วันที่เธอเสียใจ
มันคงไม่มีความหมายสักเท่าไร
จะเจ็บจะช้ำจะทนถ้ายังไหว
ตราบจนเทียนไขนั้นจะละลายหมดลงไป
จะอยู่เป็นแสงที่ส่องแม้อาจไม่ถึงใจ
แค่พอรำไรให้เธอนั้นยังมองเห็น
แค่เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเข้าใจชัดเจน
ได้แค่ที่เป็นและไม่ต้องหวังไปมากกว่านี้
แม้จะต้องเสียใจ
แม้จะต้องเสียใจ แม้จะต้องเสียใจ
