สิ่งนั้นที่ลอยบนฟ้า
เด็กน้อยตะโกนเรียกหา
เอื้อมแขนขึ้นไปจะคว้า
แต่คว้าเท่าไรก็ไม่ทัน
แค่เผลอเพียงปล่อยมือ
แค่พลั้งก็ลอยลับไป
สุดท้ายลูกโป่งลูกนั้นก็ไกลแสนไกล
เมื่อคิดถึงเธอคนนั้น
ก็เห็นแค่ภาพเหล่านั้น
ที่ฉันได้ทำผิดพลั้ง
เมื่อฉันทำเธอให้เสียใจ
เธอหันหลังจากไป
ให้ฉันวิ่งตามเท่าไหร่
เธอนั้นยิ่งไกลแสนไกล
หากมีปีกจะบินขึ้นไป คว้าเธอมา
ก่อนที่เธอจะลอยลับตา หายไปไกล
ฉันยังรักเธออยู่ แต่รู้ตอนที่มันจะสาย
ไม่รู้ว่ามีทางไหน
ให้ย้อนเธอคืนบ้างไหม
อยากขอแค่เพียงสักครั้ง
จะฝืนทุกทาง บอกฉันที
มันท้อและอ่อนล้า
ฉันคว้าได้เพียงน้ำตา
เมื่อรักไม่คืนย้อนมา
หากมีปีกจะบินขึ้นไป คว้าเธอมา
(ถึงจะไกลเพียงใด)
ก่อนที่เธอจะลอยลับตา หายไปไกล
(โปรดกลับมาได้ไหม)
ฉันยังรักเธออยู่ แต่รู้ตอนที่มันจะสาย
อยากให้เธอกลับมาจะได้ไหม
มันจะต้องไขว่คว้าอีกแค่ไหน
แม้จะทำเช่นไร
ไม่มีทางวิ่งตามเธอไปได้ทัน
ต้องให้ฉันโดดสูงสักแค่ไหน
หากว่าฉันบินได้จะพอไหม
หากมีปีกจะบินขึ้นไป คว้าเธอมา
(ถึงจะไกลเพียงใด)
ก่อนที่เธอจะลอยลับตา หายไปไกล
(โปรดกลับมาได้ไหม)
ฉันยังรักเธออยู่ แต่รู้ตอนที่มันจะสาย
แต่ต้องพยายามเท่าไหร่ ถึงจะพอ
(เพื่อให้เธอคืนมา)
เธอไม่คืนกลับมาเหมือนเดิม ถึงยังไง
(คงไม่มีทางแล้ว)
หรือฉันต้องยอมปล่อย
ให้รักมันได้ลอยหลุดมือไป
