*ทุกวันเหมือนเป็นเวรกรรม ต้องเจ็บช้ำจากการกระทำของเธอ
ทุกคำที่เธอเอื้อนเอ่ย ใยเจ้าเอยไม่ยอมทำตามสัญญา
เจ็บแบบนี้ เจ็บซ้ำๆ เจ็บทุกวัน แต่ไม่รู้ทำไมไม่ไปจากเธอ
เจ็บแบบนี้ เจ็บซ้ำๆ เจ็บทุกวัน แต่ก็ยอม
ก็มันไม่พร้อม ทำใจไม่ได้ ถ้าเสียเธอไป
ใจคงระทม จมกับเสียใจ ไม่เหลือใคร
อยู่คนเดียวก็ยังไม่ไหว แล้วให้ฉันนั้นทำยังไง
ก็มันยังรักเธอ หมดหัวใจ แล้วทำไม เธอถึงทำร้ายฉันลง
(*)
ปลอบตัวเองว่าคงเป็นเวรกรรม เมื่อชาติปางก่อน
ที่ฉันได้ทำเอาไว้ร่วมกับเธอ
มาตอนนี้ก็เลยเป็นฉันที่ต้องประสบพบเจอ กับเธอที่ทำให้มีแต่น้ำตา
แต่ก็ยังฝืน แม้เจ็บแค่ไหน เหนื่อยล้าเพียงใดแต่ก็ยังทน
ก็เพราะมันรัก เลยไม่ไปไหน แต่แล้วทำไม เธอถึงทำร้ายฉันลง
( * , * )