เปิดฉากด้วยการได้เจอเธอ
แล้วฉันก็นั่งพร่ำเพ้อ ถึงเธอทั้งวัน
นี่คงเป็นอาการ ของความไหวหวั่น
ไม่เจอกับเธอ ตัวฉันคงไม่เข้าใจ
ก็ปล่อยเรื่องราว ให้มันดำเนิน
อึดอัดเหลือเกิน อยากเดินเข้าไปใกล้ใกล้
อยากบอกว่าใจของฉัน มันคิดไปไหน
ก็ต้องเก็บไว้ กลัวเธอไม่คิดอะไร
อึดอัดนะ ที่ต้องเก็บอาการไว้อย่างนี้
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะเป็นไปได้ไหม
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เธอจะรักฉันไม่รัก จะรักไม่รัก
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะเป็นยังไง
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะลงเอยยังไง
สรุปเรื่องราวในตอนท้าย
นั้นมันจะจบลงเอยยังไงใครรู้
เธอจะเป็นคนที่ ฉันได้เคียงคู่
หรือฉันต้องอยู่คนเดียว
อย่างนี้เรื่อยไป
อึดอัดนะ ที่ต้องเก็บอาการไว้อย่างนี้
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะเป็นไปได้ไหม
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เธอจะรักฉันไม่รัก จะรักไม่รัก
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะเป็นยังไง
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะลงเอยยังไง
อึดอัดนะ ที่ต้องเก็บอาการไว้อย่างนี้
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะเป็นไปได้ไหม
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เธอจะรักฉันไม่รัก
จะรักไม่รัก
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที
ว่ารักในครั้งนี้ จะเป็นยังไง
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เธอจะรักไม่รัก จะรักไม่รัก
เมื่อไหร่จะได้รู้สักที ว่ารักในครั้งนี้
จะลงเอยยังไง