ก็เราไม่เคยจะห่างกัน
แม้เจอกันทุกวัน ถึงจะกวนใส่กันแต่ไม่เคยเบื่อ
แต่มีความจำเป็นต้องห่างกัน
ไม่รู้จะเป็นอย่างไร ได้แค่ถามว่าเธอเหนื่อยไหม
ก็มันเหงาเหลือเกิน ไม่เจอตั้งนาน
ได้แต่ทนเหงาใจ มีเพียงรูปถ่ายแค่หอมก็คงไม่หาย
คิดถึงนะ ตอไดอิได้พบได้เจอ
รู้ม้ายว่าคนทางนี้นั้นหวังเหวิด
คิดไปเลยเถิด กลัวเธอมีใคร
ความคิดถึง ส่งให้เธอไปได้รับไหม
เป็นเสียงที่มันเรียกร้องจากหัวใจ
แต่ก็ทำได้เพียงแค่บอก
ถ้าหากได้กอดมันคงจะดีกว่า
อยู่ให้ไหวต้องทำใจให้ชิน
ไม่อยากคิดให้มันเหนื่อยใจ
สักวันก็คงได้เจอะกัน
ก็มันเหงาเหลือเกิน ไม่เจอตั้งนาน
ได้แต่ทนเหงาใจ มีเพียงรูปถ่ายแค่หอมก็คงไม่หาย
คิดถึงนะ ตอไดอิได้พบได้เจอ
รู้ม้ายว่าคนทางนี้นั้นหวังเหวิด
คิดไปเลยเถิด กลัวเธอมีใคร
ความคิดถึง ส่งให้เธอไปได้รับไหม
เป็นเสียงที่มันเรียกร้องจากหัวใจ
แต่ก็ทำได้เพียงแค่บอก
ถ้าหากได้กอดมันคงจะดีกว่า
คิดถึงนะ ตอไดอิได้พบได้เจอ
รู้ม้ายว่าคนทางนี้นั้นหวังเหวิด
คิดไปเลยเถิด กลัวเธอมีใคร
ความคิดถึง ส่งให้เธอไปได้รับไหม
เป็นเสียงที่มันเรียกร้องจากหัวใจ
แต่ก็ทำได้เพียงแค่บอก
ถ้าหากได้กอดมันคงจะดีกว่า
ถ้าหากได้กอดมันคงจะดีกว่า
