แบกโลกทั้งโลกเอาไว้มาทั้งชีวิต
อุทิศตัวเองเพื่อคนทางบ้าน
ด้วยเชื่อในความฝัน ถ้าใจไม่ท้อ สักวันชีวิตต้องมีดีขึ้น
บางครั้งอยากมีคนรักสักคนข้างกายเหมือนคนอื่นอื่น
กลัวเส้นทางที่ต้องหยัดยืน กลายเป็นภาระหัวใจใคร
อยากเปลี่ยนความลำเค็ญเป็นโชคชะตาดีดี
ลูกชาวนาจนจนคนนี้ พอมีสิทธิ์ไหม ..
เพราะชีวิตฉันไม่ได้สวยไม่ได้งามไม่ได้มีเพียบพร้อม สำหรับความรักของใคร
ชีวิตฉันเหมือนพระเจ้าทำหล่นไว้ ขาดตะวันส่องใสสาดแสงมาให้เจอ
ซ่อนหัวใจไว้ที่ด้านหลังดวงจันทร์ ยามเหนื่อยหนักกับงาน แอบร้องไห้พร่ำเพ้อ
เพราะฉันมันจน ต้องค้นปลายฝันให้เจอ สักวันที่เจอฉันจะได้กลับบ้าน ..
บอกกับคนทางนั้นที่คอยห่วงใย ลูกคนบ้านนอกนี้ยังใจสู้
ร้อยพันหมื่นบานประตูในห้องปิดตาย ทุบเข้าไปต้องเจอโอกาสซักวัน
พายุกี่สายสาดซัด กอดใจหนาวฝ่าไปไม่เคยไหวหวั่น
ชีวิตคนหลังดวงจันทร์ อีกไม่นานตะวันคงส่องถึงใจ ..
