ขอบคุณเธอที่มาทักทาย ยังทำตัวตามสบายเหมือนอย่างเคย
ขอบคุณเธอที่ไม่ละเลย ยังหวังดีเหมือนเดิม
ขอบคุณเธอที่ยังชื่นชม ว่าฉันยังคงดูดีแม้จบกันไป
เธอคงไม่รู้และไม่เข้าใจ ว่าฉันต้องพยามสักแค่ไหนที่
ต้องปิดบังดวงตาคู่นั้น ที่นอนร้องไห้ไม่เคยหยุด
ซ่อนเอาความเจ็บช้ำ ปัดมันให้จางหายไป
ย้ำรองพื้นทาลิปให้ฟื้น จากรอยแผลไม่ให้ใครได้รู้
(จาก) ว่าความเสียใจ ที่ฉันซ่อนเอาไว้
เก็บมันอยู่ข้างใน กลัวว่าเธอจะรู้ความจริง
ปิดบังเอาไว้ รอยน้ำตาที่ไหล
ไม่ทำให้เธอสนใจ ว่าคิดถึงเธอเท่าไร
ยิ่งดันทุรังก็ยังเหมือนเดิม ยิ่งทายิ่งเติมยิ่งดูไม่เปลี่ยนไป
ยิ่งมองเข้าไปข้างในหัวใจ ยิ่งเห็นฉันคนเดิม
มองไปในกระจกเงา มันยังคงมีภาพเรา
ความทรงจำช่างปวดร้าว เพราะว่าฉันไม่เคยลืม
วันเวลาจะผ่านไป นานจะนานสักแค่ไหนยังไม่รู้
ฉันยังต้องปิดบังดวงตา ที่นอนร้องไห้ไม่เคยหยุด
เมคอัพรอยด่างดำ ปัดมันให้จางหายไป
ย้ำรองพื้นทาลิปให้ฟื้น จากรอยแผลเดิมที่เธอฝากไว้
ความเสียใจ ที่ฉันซ่อนเอาไว้
เก็บมันอยู่ข้างใน ว่าฉันรักเธอแค่ไหน
