เคยอยากลองจะโผบิน บินตามฝัน วิ่งตามใจจะไขว่คว้า
เอ่ยคำลา จากบ้านมา ด้วยมุ่งหวังว่าสักวันจะโด่งดัง
สักวันต้องยิ่งใหญ่
จะไปเป็นตำนาน
จะไปอยู่ท่ามกลาง
แสงดาวและแสงไฟ
ออกเดินทางจากบ้านไป ล่องขึ้นเหนือ และลงใต้ กลาง อีสาน
ออกแสดง ทำทุกทาง ใจก็หวังว่าสักวันจะโด่งดัง
เดิมพันด้วยทุกสิ่ง
ทุ่มเทหมดหัวใจ
ด้วยใจที่มุ่งหมาย
หายใจเป็นดนตรี
ก็มีใครบางคนบอกฉันว่าควรจะหยุดฝัน
บอกมันดันทุรัง เพ้อฝัน เลื่อนลอยและเพ้อเจ้อ
เหยียด ขบขัน ดูแคลนทุกครั้งทุกวันที่พบเจอ
เจ็บในใจนะเออ แต่หัวใจต้องทน
เพราะความฝันของฉันมันดันยิ่งใหญ่กว่าแค่ตน
ฉันฝันสร้างแรงใจให้คนอดทนและมีหวัง
ถ้าฉันร้องไห้เพียงเพราะน้อยใจ หรือเพียงท้อ หรือแค่คำคน
ถ้าฉันพร่ำบ่น ไฉนคนจะฟังฉัน
ผ่านเวลามาเนิ่นนาน ชีวิตฉันก็มาไกลเกินกว่าฝัน
ผ่านเวทีเป็นร้อยพัน มันฝึกฉันให้กลายเป็นเช่นวันนี้
ฤดูกาลเปลี่ยนผัน
แต่ฉันยังวิ่งไป
มั่นคงไม่หวั่นไหว
แม้กายเริ่มโรยรา
ร่างกายเริ่มอ่อนล้า
ตะวันลาฟ้าไป
แม้หัวใจยังไหว
แต่กายเริ่มร้างลา
กลับรังนอนถนอมกาย เก็บจุดหมายไว้ในใจเพื่อพรุ่งนี้
หากเรี่ยวแรงยังพอมี วันพรุ่งนี้ค่อยเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
