คือสิสุดคักแล้วหนอ จั่งว่าอยากไป
เหตุผลของคนเบิดใจ อ้างหยังกะคือสุอย่าง
แต่น้องฮู้บ่...ความรู้สึกของคนที่ฟัง
มันเบลอคือถืกยาสั่ง หาทางไปต่อบ่เป็น
ประเด็นคืออ้ายยังฮัก อยากกอดเจ้าไว้
แต่ต่อรองอิหยังบ่ได่ ยืนน้ำตาไหล ใจชา
วาระสุดท้ายที่บ่อยากเจอก็เดินเข้ามา
คืนใจให้กันโลดสา น้องว่าเฮาไปกันบ่ได้
* กองมันไว้สาเด้อ ฮักอ้าย ให้เจ้า
ถึงมันสิฮ่างสิเก่า ถ่าน้องบ่เอากะกอง...มันไว้
แล้วหันหลังหนี บ่ต้องแยแส
เพราะอ้ายมันแค่คนอยู่นอกใจ
บ่มีผลพอให้เจ้าเปลี่ยนใจกับฮักที่อ้ายมี
ถ่าบ่ดี..กะกองมันไว้
เจ็บจนยอมถึงยังบ่พร้อมเมื่อเจ้าเอ่ยลา
บ่ขอรับคืนเด้อหล่า ถึงมันมีค่าบ่พอ
กะฮักเบิดใจ ยังบ่คู่ควรพอได้ไปต่อ
ได้แต่ยืนเฮ็ดหน้าก่อซ่อ ส่ำนี้หล่ะหนอ คนสิถืกถิ่ม
( ซ้ำ * )
Solo :
( ซ้ำ * )
