หน้าตากะพอส่ำนี้ มีดีกะแค่สันใหญ่
เกี่ยวหญ้าให้งัวเลี้ยงไก่ รายได้กะพอเลี้ยงตัว
เช้ามื้อนี้แสงทองส่องฟ้า ได้เวลาหาหญ้าให้งัว
กอดรูปผู้สาวแฟนอ้ายอย่าไหวกลัว
อ้ายสิขายงัวเก็บเงินไปแต่งดอง
มาฮอดข้างเถียงนาน้อย หวานบ่ค่อยเนาะเสียงคนหยอกกัน
เข้าไปใกล้ล่ะหัวใจอ้ายสั่น สาวผู้นั่นโลดแม่นแฟนเจ้าของ
เต้นหย่องกองหญ้าห่าตำ จังแม่นเจ้าย่ำใจอ้ายน้อน้อง
ยอมให้เขาพามาคั้นมาหยอง ยินเสียงเจ้าฮ้องใจอ้ายวังเวง
อ้ายมาหาหญ้างัว บ่แม่นอ้ายตั๋วหลอยจอบเจ้าดอกหล่า
เมื่อมันเห็นตำตา จั่งได้ฮู้ว่าเจ้าจั่งแม่นตั๋วเก่ง
หญ้าที่อ้ายเกี่ยวมา ไทบ้านคงส่า ว่าอ้ายเอามากินเอง
นัดบ่าวบ้านใด๋น้อมาข่มเหง เหยียบใจนักเลงคืออ้ายลงคอ
กลับมาเว้ากับงัวน้อย ผู้สาวหลอยไปมีชู้ใหม่
หลูโตนเขาคงถ่าเฮาบ่ไหว คือสิบ่ได้ขายเจ้าล่ะเนาะ
(กะ)สิเอาเวียกงานล้างใจ เพื่อสิได้มีแฮงสู้ต่อ
บักหัวใจอย่าฮักไผอีกได้บ่ หลาบซะเนาะฮักไผกะถืกตั๋ว
ไปเกี่ยวหญ้าควรหามาให้งัว
มึงอย่าเผลอตัวไปแย่งหญ้างัวกิน