โอเจ้าดอกสะแบง พอถึงปลายแล้งก็ร่วงก็โรย
ฝนบ่ตกบ่โฮย ก็ถึงเวลาขอฟ้าขอฝน
คนที่อยู่เมืองไกล คิดถึงบ้านบ่ที่จากไปดน
โอ ละน้อ..
พิณยังโตดติต่ง ยังโต๊ดติต่ง ยังโตดติต่ง
เฮายังห่าวยังด่ง เฮายังตุ้มโฮมกันเฮ็ดบุญใหญ่
คนที่อยู่เมืองกรุง ก็กลับมายามกันบ้างเป็นไร
โอ ละน้อ..
ออกจากเมืองที่วุ่นที่วายสักครั้ง
มาโอบกอดความหลังที่เฮายังคุ้น ที่เฮายังไม่ลืม
มาโอบกอดความรัก พักใจให้หายเหนื่อย
คืนหวนมาแผ่นดินอิสาน
บุญบั้งไฟเดือนหก กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
จุดบั้งไฟขอให้ฝนมันตก อ้อนวอนฟ้าขอให้ฝนมันตก
ตกแฮง ๆ ให้บักแตงเป็นหน่วย ตกอ่วย ๆ ให้บักกล้วยเป็นหวี
บุญบั้งไฟเดือนหก กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
อยู่เมืองหลวงถ้ามันทุกข์มันโศก กลับบ้านเฮาบ่ต้องทุกข์ต้องโศก
กลับคืนมาม่วนนำกันสักครา กลับคืนมาลงเล่นตมสักที
กะจังว่าสาวซำน้อย สงกรานต์อ้ายคอยเจ้าบ่ต่าว
คิดฮอดเด้จนหัวใจปวดร้าว ปวดร้าวโอ๊ยปวดร้าว ปวดร้าว
จักว่าเจ้าไปอยู่ไส แห่บั้งไฟด้วยกันปีก่อน อ้ายยังฮำฮอนนำเจ้าเด้อ
อ้ายยังฮำฮอนคิดถึงเจ้า คิดถึงเจ้า….
ออกจากเมืองที่วุ่นที่วายสักครั้ง
มาโอบกอดความหลังที่เรายังคุ้น ที่เรายังไม่ลืม
มาโอบกอดความรัก พักใจให้หายเหนื่อย
คืนหวนมาแผ่นดินอิสาน
บุญบั้งไฟเดือนหก กลับบ้านเฮามาเอาบุญเดือนหก
อยู่เมืองหลวงถ้ามันทุกข์มันโศก กลับบ้านเฮาบ่ต้องทุกข์ต้องโศก
กลับคืนมาม่วนนำกันสักครา กลับคืนมาลงเล่นตมสักที