ฉันนั่งมองเหมอดูฟ้า เห็นแสงตะวันที่ส่องลงมา
ฉันอยากบอกกับฟ้า ว่าเหงาเหลือเกิน..จนจับหัวใจ
วันนี้ ฉันอยู่ผู้เดียว ต้องเดินท่ามกลางผู้คนหลากหลาย
เจอเรื่องราวอีกมากมาย ต้องแก้ไข ด้วยตัวฉันเอง
แม้ฉันจะอยากร้องไห้ คิดถึงคนไกล เมื่อไม่ได้เจอ
แต่รู้ตัวอยู่เสมอ ว่าถึงเวลาก็ต้องแข็งใจ
บางครั้งไม่มีเรี่ยวแรง ก็ยังไม่ท้อจะเดินต่อไป
ห่างไกลกัน ซักเพียงไหน แต่ใจคิดถึง เธอเหลือเกิน
ฉันนั้นอยู่ผู้เดียว ฉันเปล่าเปลี่ยวหัวใจ
ฉันคิดถึงคนไกล ไม่มีใครดูแล
แต่ฉันต้องอยู่ให้ได้ ฉันต้องไม่ร้องไห้
ต้องเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหว ผ่านมันไป ด้วยตัวฉันเอง
แม้ฉันจะอยากร้องไห้ คิดถึงคนไกล เมื่อไม่ได้เจอ
แต่รู้ตัวอยู่เสมอ ว่าถึงเวลาก็ต้องแข็งใจ
บางครั้งไม่มีเรี่ยวแรง ก็ยังไม่ท้อจะเดินต่อไป
ห่างไกลกัน ซักเพียงไหน แต่ใจคิดถึง เธอเหลือเกิน
ฉันนั้นอยู่ผู้เดียว ฉันเปล่าเปลี่ยวหัวใจ
ฉันคิดถึงคนไกล ไม่มีใครดูแล
แต่ฉันต้องอยู่ให้ได้ ฉันต้องไม่ร้องไห้
ต้องเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหว ผ่านมันไป ด้วยตัวฉันเอง
ฉันนั้นอยู่ผู้เดียว ฉันเปล่าเปลี่ยวหัวใจ
ฉันคิดถึงคนไกล ไม่มีใครดูแล
แต่ฉันต้องอยู่ให้ได้ ฉันต้องไม่ร้องไห้
ต้องเข้มแข็ง ไม่หวั่นไหว ผ่านมันไป
แต่เพียงผู้เดียว