ยุคนี้มันเป็นเว ของผู้สาวหน้าตาบ้านๆ
ใสเสื้อยืดซ่งยีนส์บานๆ ทรงผมวินเทจ ขัดใจอิแม่
ซ้อนมอไซค์นำหมู่ มือนึงเซลฟี่ยกมือแถ้แล้
พอได้เจ๊าะได้แจ๊ะผู้บ่าว ความสุขของเฮาผู้สาวอินดี้
ยุคนี้มันเป็นเว ของผู้สาวหน้าตาบ้านๆ
ความงามบ่รับประกัน แต่เรื่องปากท้องน้องหากินหมาน
มีสกิลติดตัวคือไปซ่อนฮวก ยิงนก ใส่เบ็ด
หลกขนเป็ดแล้วหนังบ่ขาด
*ขัดสุดแต่เรื่องผู้บ่าว ที่ยังเคอะยังเขิน บ่ไปไสมาไสซักที
เฮ็ดบ่เป็นอิหลี กล้าแต่ยามมีหมู่นั้นละ
กะมันอยากอาย ใจมันตึกๆตักๆ ยามได้พ้อหน้า ผู้บ่าว ที่เฮามัก
**มิดซีรี่หมาปานป่าช้าแท้น้อ เงียยบกะเดี้ยกะด้อคือบ่กายมาแหน่
เหงาอยู่เดะทางนี้ อยู่ผุเดียวนิแหมะ ลิโตนคนโสดแหน่ โอ้ยเนาะ พ่อบักหำ
ยุคนี้มันเป็นเว ของผู้สาวหน้าตาบ้านๆ
อยู่มาดนมานาน กะบ่เคยมีผู้บอกผู้บ่าว
ตกแลงมานั่งเป๊กกับหมู่ย้อมใจพอให้บ่เหงา
ได้ดีกรีเบาๆก็แสนสิสุขข้างในอุรา
ซ้ำ (*)(**)(**)
