เปรียบคือตอหน่อไม้เน่า
เปรียบคือข้าวขาดน้ำตาย
เปรียบคือลมพัดแล้งไหง่
เถียงนาฮ้างกะหมุ่นเพ
เป็นหยังเด้บ่ฮู้ป่อง
หนีจากค่องหม่องบ่วงกรรม
ยอมให้เขาเอาเหยียบย่ำ
ใจเกินช้ำสิระทม เจ้าเอย
ได้ฮู้เห็นแล้วแก่ใจ
อ้ายมีคนใหม่มาเย้ยหยัน
รับมือรับเท้าอ้ายทุกวัน
แต่บ่แปรผันคิดจากไป
โอ๋เด้หรือเป็นนำซาติก่อน
เคยซั่วกับอ้ายไว้หลาย
ซาตินี้เจ็บแค้นเกือบตาย
กะคิดสงสัยแค่ว่า
เคยเฮ็ดกับเจ้า เอาไว้
แต่ปางใด๋นอพี่
สะอื้นตายลงตรงนี้
ยังสิหลูโตนอยู่บ่
กินข้าวกับบ่ายน้ำตา
ใกล้เบิดคุณค่าแล้วสั่นบ้อ
ใจดำพอปานก้นหม้อ
กรรมหยังกะด้อ หนิซางเป็น
ได้ฮู้เห็นแล้วแก่ใจ
อ้ายมีคนใหม่มาเย้ยหยัน
รับมือรับเท้าอ้ายทุกวัน
แต่บ่แปรผันคิดจากไป
โอ๋เด้หรือเป็นนำซาติก่อน
เคยชั่วกับอ้ายไว้หลาย
ซาตินี้เจ็บแค้นเกือบตาย
กะคิดสงสัยแค่ว่า
*เคยเฮ็ดกับเจ้า เอาไว้
แต่ปางใด๋นอพี่
สะอึ้นตายลงตรงนี้
ยังสิหลูโตนอยู่บ่
กินข้าวกับบ่ายน้ำตา
ใกล้เบิดคุณค่าแล้วสั่นบ้อ
ใจดำพอปานก้นหม้อ
กรรมหยังกะด้อ หนิซางเป็น
เคยเฮ็ดกับเจ้า เอาไว้
แต่ปางใด๋นอพี่
สะอึ้นตายลงตรงนี้
ยังสิหลูโตนอยู่บ่
กินข้าวกับบ่ายน้ำตา
ใกล้เบิดคุณค่าแล้วสั่นบ้อ
ใจดำพอปานก้นหม้อ
กรรมหยังกะด้อ
(ซ้ำ * )